падва́л, ‑а, м.

1. Памяшканне пад першым паверхам будынка ніжэй узроўню зямлі, якое прызначаецца для розных гаспадарчых патрэб. Каля бітай дарогі стаіць вялізны пусты дом, даўно закінутая дача з цагляным падвалам. Колас.

2. Ніжняя частка газетнай старонкі, звычайна аддзеленая рыскай, дзе змяшчаецца асобны артыкул, а таксама артыкул, змешчаны на ніжняй частцы газетнай старонкі. Артыкул быў грунтоўны і вялікі — на цэлы падвал. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Часова жыць у каго‑н., наймаючы кватэру, памяшканне. Нават у дзедавай хаце кватараваў начальнік чырвоных, камандзір батальёна, чым дужа ганарыўся дзед Талаш. Колас. Дзесяцігодку Веньямін канчаў у мястэчку, за дванаццаць вёрст ад роднай вёскі. Кватараваў у знаёмых настаўнікаў. Навуменка.

2. Размяшчацца, быць на пастоі (пра войска). Артылерыйскі полк, які кватараваў у нашым гарадку, застаўся верным стаўцы. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабі́на, ‑ы, ж.

Невялікае, звычайна закрытае, памяшканне спецыяльнага прызначэння (напрыклад, для пілота ў самалёце, вадзіцеля ў аўтамабілі, тэлефонных размоў і пад.). Кабіна для галасавання. Душавая кабіна. □ У празрыстай шкляной кабіне, асветленай гарачым майскім сонцам, на фоне чыстага сіняга неба быў відзён сілуэт кранаўшчыка. Грахоўскі. Пятрусь вылез з пілоцкай кабіны крыху збянтэжаны — ён не чакаў, што яго будзе сустракаць усё сяло. Краўчанка.

[Фр. cabine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звяры́нец, ‑нца, м.

Спецыяльна абсталяванае памяшканне, прыстасаванае месца, дзе трымаюць дзікіх жывёл для паказу. І сам звярынец быў цікавы: Высокі, зложаны з бярвення, І такі моцны — на здзіўленне! Каб воўк да коз не мог дабрацца Ні праз той верх, ні падкапацца. Колас. Вясной у горад, дзе жылі нашы сябры, прывезлі ў звярынец з Маскоўскага заапарка двух маладых мядзведзяў і шэсць лебедзяў. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трум, ‑а, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для розных грузаў. Магутныя пад’ёмныя краны даставалі вялізныя скрыні з карабельных трумаў. Шамякін. На параходзе і вакол яго кіпела работа. Высачэзныя стрэлы лябёдак то апускалі свае доўгія хобаты ў трум парахода, то падымаліся адтуль з грузам і ныралі за борт, на прыстань. Бяганская.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

[Гал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабарато́рыя

(с.-лац. laboratorium, ад лац. laborare = працаваць)

1) спецыяльна абсталяванае памяшканне для навуковых даследаванняў, вучэбных заняткаў;

2) перан. унутраная, творчая дзейнасць каго-н. (напр. творчая л. пісьменніка).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

інтэр’е́р

(фр. intérieur = унутраны)

1) унутраная частка будынка, памяшканне, архітэктурна і па-мастацку аформленае;

2) карціна, на якой паказана ўнутраная прастора памяшкання;

3) унутраная будова органаў і тканак жывёлы (параўн. экстэр’ер).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штаб

(ням. Stab)

1) орган кіравання войскамі, а таксама памяшканне, дзе ён размешчаны (напр. ш. батальёна, ш. дывізіі, генеральны ш.);

2) перан. кіруючы орган чаго-н. (напр. ш добраахвотнай народнай дружыны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

караву́льны

1. Wach-;

караву́льнае памяшка́нне Wchlokal n -(e)s, -e;

караву́льная бу́дка Schlderhaus n -es, -häuser, Schlderhäuschen n -s, -;

2. у знач. наз. м. Wch(t)posten m -s, -; Wche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асвяжы́ць

1. erfrschen vt; kühlen vt (ахаладзіць); lüften vt (праветрыць памяшканне);

2. (аднавіць сілы) (weder) belben vt;

3. (абнавіць, паднавіць) ernuern vt; uffrischen vt (колер);

4. (аднавіць у памяці) das Gedächtnis uffrischen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)