накалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Калупагочы, аддзяліць, дастаць нейкую колькасць чаго‑н. Пакуль гаспадыня насіла салому, Мікола накалупаў гліняную міску мёду. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Купіць вялікую колькасць чаго‑н. [Даніла:] — Паглядзі там у торбе, чаго я накупляў, толькі дай мне спачатку павячэраць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; пр. наслаіў, ‑слаіла; заг. наслаі; зак., чаго.

1. Накласці слаямі. Наслаіць цеста.

2. Падзяліць на слаі нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нассыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Ссыпаць адкуль‑н. або куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Нассыпаць пяску з воза. Насыпаць збожжа ў засекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрышэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; зак., чаго.

Нарэзаць якую‑н. колькасць чаго‑н. (нажніцамі, спецыяльнай машынкай і пад.). Настрыгчы воўны. Настрыгчы валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адсыпаць нейкую колькасць чаго‑н. з усіх або многіх месц, сховішчаў і пад. Паадсыпаць муку з усіх мяшкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапаціць некаторы час. Паканапаціў з гадзіну і пайшоў.

2. Заканапаціць вялікую колькасць чаго‑н. Паканапаціць усе лодкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панастру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Настругаць, нагабляваць вялікую колькасць чаго‑н.

2. і без дап. Разм. Стругаючы, насмеціць усюды, у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панашыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Нашыць вялікую колькасць, нашыць на што‑н. многа чаго‑н. Панашываць сукенак. Панашываць кішэні на камбінезон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увары́ць, увару, уварыш, уварыць; зак., што.

1. Давесці да поўнай гатоўнасці (пра стравы, якія гатуюцца кіпячэннем на агні).

2. Зменшыць колькасць, аб’ём ад уварвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)