ко́нкурсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да конкурсу, звязаны з конкурсам. Конкурсная выстаўка. Конкурсныя экзамены. // Прызначаны для конкурсу. Конкурсная работа. Конкурсная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лекцыі, звязаны з ёю. Лекцыйныя гадзіны. Лекцыйны метад выкладання. // Прызначаны для чытання лекцый. Лекцыйная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дара́дчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з правам толькі выказваць сваё меркаванне аб справе, але не выносіць рашэння аб ёй. Дарадчы голас. Дарадчы орган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спалучыць.

2. у знач. прым. Які ўзаемадзейнічае, узаемна звязаны з чым‑н. Спалучаныя рысоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з угаворам (у 1 знач.). Угаворны тон.

2. Які з’яўляецца вынікам угавору (у 2 знач.). Угаворная цана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універсітэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да універсітэта. Універсітэцкі статут. Універсітэцкая бібліятэка. // Звязаны са знаходжаннем, навучаннем або выкладаннем ва універсітэце. Універсітэцкі выкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учо́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для ўчоту. Учотная картка. Учотны лісток.

2. Спец. Які звязаны з учотам вэксаляў. Учотны банк. Учотны працэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фанетыкі. Фанетычныя законы. Фанетычная транскрыпцыя. // Звязаны з гукамі мовы; гукавы. Фанетычны лад мовы. Фанетычнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотаметрыі; звязаны з фотаметрыяй. Фотаметрычны метад. // Заснаваны на фотаметрыі; які робіцца шляхам фотаметрыі. Фотаметрычныя вымярэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)