Verbum

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

лу́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, луст і -аў, ж.

Адрэзаны вялікі плоскі кавалак хлеба, сала і пад.

|| памянш. лу́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́ставы, -ая, -ае.

маза́іка, -і, ДМ -за́іцы, ж.

Узор або малюнак з рознакаляровых кавалачкаў шкла, дрэва, мармуру і пад., шчыльна падагнаных адзін да аднаго.

Каляровая м.

М. жыцця (перан.).

|| прым. мазаі́чны, -ая, -ае.

Мазаічная карціна.

мара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто служыць у флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш.-ласк. марачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. мара́цкі, -ая, -ае.

мардва́, -ы́, ж., зб., адз. мардвін, -а, м.

Народ, які складае насельніцтва Рэспублікі Мардовія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мардві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

маркіта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У 18—19 стст.: гандляр харчовымі прыпасамі і прадметамі ўжытку пры арміі.

|| ж. маркіта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. маркіта́нцкі, -ая, -ае.

марнатра́вец, -ра́ўца, мн. -ра́ўцы, -ра́ўцаў, м.

1. Той, хто неразумна, марна траціць што-н.

2. Пра дрэннага чалавека.

|| ж. марнатра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, мн. -і, -ра́вак.

|| прым. марнатра́ўны, -ая, -ае.

Марнатраўнае жыццё.

ма́сленіца², -ы, ж.

1. (з вялікай літары). Старажытнае славянскае свята провадаў зімы, аднесенае на тыдзень перад Вялікім постам.

Святкаваць Масленіцу.

2. Аб добрым, забяспечаным жыцці.

Не жыццё, а м.

|| прым. ма́сленічны, -ая, -ае.

мача́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Жмут мачал або якіх-н. валокнаў для мыцця, змывання гразі і пад.; наогул мяккі выраб, прызначаны для мыцця чаго-н.

|| прым. мача́лкавы, -ая, -ае.

маяра́т, -у, М -ра́це, м. (гіст.).

1. Парадак атрымання спадчыны, пры якім зямельнае ўладанне пераходзіць старэйшаму сыну або старэйшаму ў родзе.

2. Нерухомая маёмасць, на якую пашырана такое права.

|| прым. маяра́тны, -ая, -ае.