Свіце́цца, свіці́цца ‘прасвечвацца’, ‘быць чуць бачным’ (Гарэц., Касп., Шат., Стан., Сл. ПЗБ, ТС): голэ це́ла сьвіці́цца (Сл. нар. фраз.). Магчыма, з свяці́цца ‘тс’ (гл. свяці́ць): страха свяці́лася (Сл. ПЗБ) у выніку прыпадабнення да наступнага складу, аднак не выключаны ўплыў літ. svitéti ‘ззяць, свяціць’, параўн. світы́й ‘шчаслівы, радасны’, якое выводзяць з літ. дыял. šviñtas ‘святы’ (Сл. ПЗБ, 4, 399).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

душ

(фр. douche, ад іт. doccia = вадасцёкавая труба)

1) прыстасаванне для аблівання цела тонкімі вадзянымі струменямі;

2) гігіенічная і лячэбная водная працэдура, якая заключаецца ва ўздзеянні на цела чалавека струменяў вады рознай тэмпературы і ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прыляга́ць разм

1. (пра вопратку) ánliegen* vi, sich ánschmíegen;

суке́нка прыляга́е да це́ла das Kleid liegt eng am Körper an;

2. (межаваць) (án)grénzen vi, ánstóßen* vi (да чаго-н an A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыляга́ць (да чаго і без дап.) несов., в разн. знач. прилега́ть (к чему и без доп.);

суке́нка ~га́е да це́ла — пла́тье прилега́ет к те́лу;

по́ле ~га́е да ле́су — по́ле прилега́ет к ле́су

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

акта́эдр

(гр. oktaedron, ад okto = восем + edra = грані)

мат. цела, абмежаванае васьмю правільнымі трохвугольнікамі; васьміграннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антыме́ры

(ад анты- + -мер)

сіметрычныя часткі цела, напр. вочы, правая і левая рука і нага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геміатрафі́я

(ад гемі- + атрафія)

атрафія палавіны органа або цела пры некаторых захворваннях (напр. г. твару).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гнатасо́ма

(ад гр. gnathos = сківіца + сома)

пярэдні ўчастак цела ў кляшчоў, які мае складаную будову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыпло́ід

(ад дыпла- + -оід)

арганізм, клеткі цела якога маюць па два поўных наборы гамалагічных храмасом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэфарма́цыя

(лац. deformatio)

змяненне формы і памераў цела пад уздзеяннем знешніх сіл (напр. д. пазваночніка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)