1.геагр., бат. Vegetatión [ve-] f -; Pflánzenwuchs m -es; Pflánzenreich n -(e)s;
2.разм. (валасы) Beháarung f -, Háarwuchs m -es; Bártwuchs m (на твары)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pluć
plu|ć
незак. пляваць;
~ję na to! — напляваць!;
~ć sobie w brodę — валасы рваць; кусаць локці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
całkowicie
цалкам; зусім;
włosy całkowicie siwe — зусім сівыя валасы;
poświęcić się czemu całkowicie — цалкам прысвяціць сябе чаму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падпа́ліна, ‑ы, ж.
1.Разм. Крыху абпаленае месца. Падпаліна на шынялі.
2. Рыжавата-жоўтая пляма другога колеру (на валасах, футры і пад.). У дзяўчыны светлыя з рыжымі падпалінамі валасы, чорныя бровы і чорныя вочы.Асіпенка.Бярозавы гай, куды нырнула сцежка, быў увесь пранізаны сонечным святлом, у кронах бяроз ужо гарэлі залатыя падпаліны.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папру́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Рмн. ‑жак; ж.
Памянш.да папруга; папруга. Вадзік .. зняў са штаноў папружку і аддаў узамен на ножык.Гамолка.Па грэблі ў бок мястэчка ідзе чалавек. На ім просты, не першага веку шынель, падпяразаны папружкай з патранташам.Чарнышэвіч.Лейтэнант падцягнуў папружку. Рукою прыгладзіў валасы на галаве.Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перачаса́ць1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак.
1.што. Расчасаць для прыгатавання пражы ўсё, многае. Перачасаць увесь лён.
2.што. Расчасаць пачэсанае яшчэ раз. Перачасаць кудзелю.
1. Абчасаць, пачасаць усё, многае. Перачасаць усё бярвенне склюдам.
2. Абчасаць нанава, іначай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́дзерка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
1.часцеймн. (ку́дзеркі, ‑рак). Кучаравыя або накручаныя валасы. Аня была дзяўчына невысокая, гібкая, са зграбнай постаццю, ружова-смуглявым тварам і не надта цёмнымі валасамі, якія завіваліся кудзеркамі.Карпюк.
2.Абл. Невялікі вузкі ўчастак лесу. Цімохава сядзіба стаяла на горцы каля кудзеркі невялічкага кучаравага сасонніку.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́гаралы, ‑ая, ‑ае.
1. Выпалены. На выгаралым іржышчы ляжала кучка шызага попелу.Бядуля.// Які пасох, загінуў ад спёкі. А тут, ля будана, па бурай, выгаралай траве скакалі цвыркуны-конікі.Асіпенка.
2. Які страціў афарбоўку ад уздзеяння сонца. Выгаралыя ад сонца валасы ўпалі на лоб і густым ценем засцілі хударлявы, загарэлы твар.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смо́льны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і смалісты. Ярка на камінку Смольны корч палае.Колас.Ад смольнага паху, разамлелай гарачыні злёгку кружыцца галава, стукае ў скронях.Навуменка.Ведай — лесаруба цяжкая работа, Трэба спрыт і дужасць смольны лес валіць.Хведаровіч.Святло падала на шчаку з ямачкай, на смольныя валасы і зграбную белую шыю.Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
grizzle
[ˈgrɪzəl]1.
n.
1) сівава́тыя валасы́
2) сівы́ ко́лер
3) сівы́ конь або́і́ншая жывёліна
2.
adj.
сівы́, сівава́ты, зь сівы́мі валаса́мі, сівагало́вы
3.
v.t.
рабі́ць сівы́м
4.
v.i.
сіве́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)