Verbum

дамяша́цца, ‑аецца; зак.

Дабавіцца, далучыцца да чаго‑н. Да смольнага настою сухое ігліцы дамяшаўся пах бензінавай гары. Беразняк. Да вінтовачных стрэлаў дамяшаліся аўтаматныя чэргі. Дамашэвіч.

дачы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціні, ‑чысціць; зак., каго-што.

Скончыць чыстку каго‑, чаго‑н.; давесці чыстку да якой‑н. ступені выканання. Дачысціць рыбу. Дачысціць стрэльбу. Дачысціць боты.

заціка́ўленасць, ‑і, ж.

Стан зацікаўленага; інтарэс, цікавасць да чаго‑н. Матэрыяльная зацікаўленасць. □ У зале неспакойна. Няма зацікаўленасці да прамовы Гарбулёва, якога чулі шмат разоў. Бядуля.

збо́ршчык, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца зборам чаго‑н. Зборшчык членскіх узносаў. Зборшчык подпісаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай ​¹. Брыгада зборшчыкаў. Слесар-зборшчык.

злоўжыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. злоўжываць.

2. Учынак, звязаны з незаконным выкарыстаннем чаго‑н. у шкоду іншым. Прыняць меры да спынення злоўжыванняў.

злу́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

1. Ачысціць, аддзяліць верхні слой чаго‑н. Злушчыць шкарлупіну з яйца.

2. З’есці, разгрызаючы шкарлупіну. Злушчыў поўную жменю гарбузікаў.

вы́гаркі, ‑аў; адз. няма.

1. Тое, што застаецца пасля згарання чаго‑н.

2. Разм. Тое, што і выгар. Як мора, калыхалася трава На выгарках. Танк.

вы́лучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

1. Вызначыцца чым‑н. сярод іншых. Вылучыцца сваімі здольнасцямі, працавітасцю.

2. Выйсці, выступіць з чаго‑н. у выніку пэўных працэсаў.

вы́прасіць, ‑прашу, ‑прасілі, ‑прасіць; зак., каго-што.

Атрымаць, дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Выпрасіць прабачэнне. □ Валодзька выпрасіў, нарэшце, у рэдактара дазвол паехаць на раён. Брыль.

вы́ратавацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Аказацца выратаваным ад гібелі, небяспекі, пагрозы чаго‑н.; уберагчыся. [Шкробат:] — Людзі кінулі ўсё, рынулі і паўцякалі, каб хаця самім выратавацца. Галавач.