Вы́куркалявацца ’звесці канцы з канцамі’ (КЭС, лаг.). Запазычанне з польск. wykarkulować ’разлічыць, скамбінаваць’ або самастойнае ўтварэнне ад калькуляцыя, калькуляваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галгая́нка ’дурнаватая жанчына’ (Жд. 2). Слова невядомага паходжання: не знаходзіцца роднасных або падобных лексем, якія маглі б праясніць этымалогію галгая́нкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Камуна́льны ’які адносіцца да гарадской гаспадаркі’. З польск. або рус. мовы, у якіх з франц. communal < лац. commūnis ’агульны, абшчынны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кубаркі́ ’зараснікі бабоўніку або капытніку’ (Яшк.). Назва расліны бабоўнік адпавядае форме яе плода (каробачка) (БелСЭ, 2, 38). Гл. кубар1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Макрота ’слізістыя і гнойныя выдзяленні з лёгкіх або дыхальных шляхоў’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мокро́та ’тс’ (з рус. навуковай тэрміналогіі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяліна ’неглыбокае месца на рацэ або возеры’ (Інстр. I). Да мель (гл.). Аб суфіксе -іна гл. Сцяцко, Афікс. наз., 156.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наця́жка ’адзежына, якая надзяваецца паверх на кажух або іншую верхнюю вопратку; бяльмо на веку’ (ТС). Ад нацяга́ць, гл. цягаць, цягну́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падкула́чнік ’селянін, які дзейнічаў у інтарэсах кулака’. Да кулак2 (гл.). Калька (або запазычанне) з рус. подкула́чник (Крукоўскі, Уплыў, III).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Панадво́рак ’двор каля жылога або адміністратыўнага будынка’ (ТСБМ, Шат., Янк., Гарэц.), панадво́рку ’па панадворку’ (ТС). З па і надворак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пляндзі́вый ’надакучлівы’ (Мат. Маг.). Магчыма, са ст.-польск. pletliwy ’баламут, гаваркі, балбатун’ < pleść ’плясці’, або ад plątać ’блытаць’, гл. ппяптаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)