Verbum

ве́тлівы, -ая, -ае.

Ласкавы, далікатны, поўны прыязнасці, добразычлівасці.

В. чалавек.

Ветлівае абыходжанне.

Ветліва (прысл.) папрасіць.

|| наз. ве́тлівасць, -і, ж.

вы́хаваны, -ая, -ае.

Які вызначаецца добрым выхаваннем, умее добра паводзіць сябе.

Выхаваныя дзеці.

В. чалавек.

|| наз. вы́хаванасць, -і, ж.

гарапа́шнік, -а, мн. -і, -аў (разм.).

Бедны, гаротны чалавек.

|| ж. гарапа́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гарапа́шніцкі, -ая, -ае.

маўчу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Маўклівы, негаваркі чалавек.

|| ж. маўчу́ха, -і, ДМ -чу́се, мн. -і, -чу́х.

надзе́йны, -ая, -ае.

Такі, на якога можна спадзявацца, трывалы, моцны; пэўны.

Н. чалавек.

Надзейнае ўмацаванне.

|| наз. надзе́йнасць, -і, ж.

куро́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які лечыцца, адпачывае на курорце.

|| ж. куро́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

адурэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які дайшоў да адурэння, які выражае адурэнне.

А. чалавек.

А. позірк.

|| наз. адурэ́ласць, -і, ж.

аслупяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Які аслупянеў ад здзіўлення, нечаканасці і пад.

Чалавек стаяў як а.

|| наз. аслупяне́ласць, -і, ж.

а́спід¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Род ядавітай змяі.

2. перан. Злы, зламыслы, падступны чалавек (лаянк.).

бесталко́вы, -ая, -ае.

1. Някемлівы, нездагадлівы.

Б. чалавек.

2. Бязладны, бессістэмны, хаатычны.

Б. адказ вучня.

|| наз. бесталко́васць, -і, ж.