некурэ́ц, ‑рца, м.

Чалавек, які не курыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрапа́т, ‑а, М ‑паце, м.

Нервовахворы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуднава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі нудны. Нуднаваты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парано́ік, ‑а, м.

Чалавек, хворы на паранойю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракажо́ны, ‑ага, м.

Чалавек, хворы на праказу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіх, ‑а, м.

Разм. Псіхічна неўраўваважаны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфірама́н, ‑а, м.

Чалавек, які хварэе эфіраманіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́хрысць, ‑я, м.

Разм.

1. Уст. Чалавек нехрысціянскай веры, а таксама чалавек, які не верыць у бога.

2. Лаянк. Бессаромны, бессардэчны чалавек. [Шаройка:] — Ну, брат, не людзі, а нехрысці... Хоць кол на галаве [чашы]. Проста распанеў народ: да васьмі спяць, да дзесяці снедаюць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешчаслі́вец, ‑ліўца, м.

Разм. Нешчаслівы чалавек; няўдачнік. Раней.. у рэкруты ішлі таксама толькі нешчасліўцы — па жараб’ёўцы, ды і то пяць чалавек з тысячы душ. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сангвіні́чны, ‑ая, ‑ае.

Жвавы, жыццярадасны, з хуткай узбуджальнасцю, бурнай рэакцыяй (пра тэмперамент, характар). // Якому ўласцівы такі тэмперамент. Сангвінічны чалавек. // Які ўласцівы сангвініку. Чалавек сангвінічнага складу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)