Verbum

крыві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Кропелька крыві.

2. Пра роднага па крыві.

Гэта ж мая к.

◊

Ні крывінкі ў твары — пра вельмі бледнага чалавека.

крэ́мень, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Вельмі цвёрды мінерал, які першапачаткова ўжываўся для высякання агню.

2. перан. Пра чалавека з цвёрдым характарам.

|| прым. крамянёвы, -ая, -ае (да 1 знач.).

агі́дны, -ая, -ае.

Які выклікае агіду (у 1 знач.); вельмі дрэнны, брыдкі, гадкі.

А. пах.

А. ўчынак.

А. чалавек.

|| наз. агі́днасць, -і, ж.

Кожная а. павінна сваю прыстойнасць мець (прыказка).

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.

навадні́ць, -вадню́, -ні́ш і -во́дніш, -ні́ць і -во́дніць; -во́днены; зак., што.

Запоўніць вельмі вялікай колькасцю каго-, чаго-н.

Н. рынак таварамі.

|| незак. навадня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. навадне́нне, -я, н.

памча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Пачаць імчаць, везці вельмі хутка.

Коні памчалі павозку.

2. Тое, што і памчацца (разм.).

Воўк памчаў у лес.

яць, -я, м.

Назва літары «Ѣ», што абазначала ў старажытнасці асаблівы гук, які пазней супаў з «е».

◊

На яць (разм., жарт.) — вельмі добра, як патрабуецца.

Выканаць што-н. на яць.

лі́тара, -ы, мн. -ы, -тар, ж.

1. Знак азбукі.

2. У друкарскім наборы — металічны брусочак з рэльефным відарысам друкаванага знака (спец.).

◊

Літара ў літару — вельмі дакладна.

|| прым. лі́тарны, -ая, -ае.

лю́ты², -ая, -ае.

1. Злы, бязлітасны.

Л. вораг.

Л. звер.

2. перан. Вельмі моцны ў сваім праяўленні, невыказна цяжкі.

Лютая злосць.

Лютыя маразы.

|| наз. лю́тасць, -і, ж. (да 1 знач.).

тушка́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Млекакормячая жывёліна атрада грызуноў з вельмі доўгімі заднімі нагамі і хвастом, якая жыве ў пустынях і стэпах.

|| прым. тушка́нчыкавы, -ая, -ае.

Сямейства тушканчыкавых (наз.).