Verbum

адыхо́длівы і адхо́длівы, -ая, -ае.

Які хутка і лёгка супакойваецца пасля злосці, гневу, раздражнення; здольны хутка забываць крыўду.

У яе сэрца адыходлівае.

|| наз. адыхо́длівасць, -і, ж. і адхо́длівасць, -і, ж.

апара́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст, які кіруе апаратамі (у 1 знач.).

2. Работнік апарату (у 3 знач.; разм.).

|| ж. апара́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

абітурые́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які паступае ў вышэйшую або спецыяльную навучальную ўстанову.

|| ж. абітурые́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. абітурые́нцкі, -ая, -ае.

абшыва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лодка з дошак, у адрозненне ад чаўна, які выдзёўбваецца з суцэльнага ствала дрэва.

Пераплыць на абшыванцы Дняпро.

|| прым. абшыва́начны, -ая, -ае.

ава́рцы, -аў, адз. -рац, -рца, м.

Народ, які складае частку насельніцтва паўночнага Каўказа (Дагестана, Азербайджана і інш.).

|| ж. ава́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ава́рскі, -ая, -ае.

агі́дны, -ая, -ае.

Які выклікае агіду (у 1 знач.); вельмі дрэнны, брыдкі, гадкі.

А. пах.

А. ўчынак.

А. чалавек.

|| наз. агі́днасць, -і, ж.

Кожная а. павінна сваю прыстойнасць мець (прыказка).

адзеравяне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва, неадчувальным.

Адзеравянелыя ад холаду рукі.

2. перан. Анямелы, здранцвелы, нерухомы, застылы.

А. твар.

3. перан. Безуважны, абыякавы.

|| наз. адзеравяне́ласць, -і, ж.

абажу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу лямпы пэўную афарбоўку.

Ружовы а.

|| прым. абажу́рны, -ая, -ае.

крухма́л, -у, м.

Белы парашок без смакавых якасцей, які атрымліваецца з некаторых раслін (прымяняецца ў харчовай, хімічнай і іншай прамысловасці).

Бульбяны к.

Кукурузны к.

|| прым. крухма́льны, -ая, -ае.

К. завод.

крытыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які схільны ўсё крытыкаваць, ва ўсіх бачыць адны недахопы.

|| ж. крытыка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. крытыка́нскі, -ая, -ае.