Verbum

лу́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак. (разм.).

Трапіць, пацэліць.

Лучыў у самую дзясятку.

лучы́ць¹, лучу́, лу́чыш, лу́чыць; незак., каго-што (разм.).

Злучаць, яднаць.

Родная мова лучыць усе прадметы школьнага курса.

лучы́ць², -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; незак., каго (што).

Паляваць на каго-н. уначы пры яркім асвятленні.

Л. рыбу (біць восцямі з асветленай лодкі).

лушпі́на, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж. (разм.).

Тое, што і лупіна.

лушпі́нне, -я, н., зб. (разм.).

Тое, што і лупінне.

лушча́к, -у́, м. (уст.).

Тое, што і слюда.

лу́шчаны, -ая, -ае.

Ачышчаны ад шалупіння, якой-н. абалонкі.

Лушчаныя арэхі.

лушчы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сельскагаспадарчая машына для лушчэння глебы.

Дыскавы л.

|| прым. лушчы́льнікавы, -ая, -ае.

лу́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчыцца; незак.

Лупіцца, здзірацца.

Лушчыцца скура.

|| наз. лушчэ́нне, -я, н.

лу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; незак., што.

1. Ачышчаць ад шалупін, якой-н. абалонкі; лузаць.

Л. гарох.

2. Разрыхляць глебу пасля ўборкі ўраджаю (спец.).

Л. іржышча.

|| зак. аблу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны (да 1 знач.) і узлу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны (да 2 знач.).

Аблушчыць боб.

|| наз. лушчэ́нне, -я, н.

|| прым. лушчы́льны, -ая, -ае.