акуліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. акуліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акумулі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Сабраць (збіраць), засяродзіць (засяроджваць), сканцэнтраваць (канцэнтраваць).

[Лац. accumulare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алатро́пія, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць аднаго і таго ж хімічнага элемента ўтвараць розныя простыя рэчывы.

[Грэч. allos — іншы і trópos — паварот, напрамак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анальгі́н, ‑у, м.

Спец. Лекавы прэпарат, які абязбольвае, паніжае тэмпературу і дзейнічае як супрацьзапаленчы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

андуля́тар, ‑а, м.

Спец. Тэлеграфны прыемны апарат, які дае бесперапынны запіс сігналаў на папяровай стужцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аперцыпі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Асвоіць (асвойваць) на аснове папярэдняга вопыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аперцэ́пцыя, ‑і, ж.

Спец. Залежнасць успрыняцця ад папярэдняга індывідуальнага вопыту, ранейшых уяўленняў і запасу ведаў.

[Ад лац. ad — пры і perceptio — успрыняцце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арудзяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ператварыўся ў руду ў выніку насычэння тымі або іншымі металамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асацыі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Устанавіць (устанаўліваць) асацыяцыю (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Спец. Прыстасаванне для закрывання адтуліны наглуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)