Verbum

накірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак.

Пайсці, паехаць куды-н., да каго-, чаго-н., рушыць у якім-н. кірунку.

Н. ў горад.

Н. ў лес.

|| незак. накіро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

накірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак.

1. каго-што. Вызначыць, надаць кірунак руху каму-, чаму-н.

Н. машыны ў горад.

2. Сканцэнтраваць што-н. на кім-, чым-н., супраць чаго-н.

Н. усе сілы на выкананне задання.

Н. увагу.

3. каго-што. Паслаць, адправіць, даць прызначэнне.

Н. хворага да ўрача.

4. каго (што). Даючы парады, навучыць чаму-н. добраму.

Н. на правільны шлях.

|| незак. накіро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. накірава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

накла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Дэталь, якая накладваецца на што-н. для ўмацавання.

Ствольная н.

2. Памылка, пралік (разм.).

Атрымалася н.

накладны́, -а́я, -о́е.

1. Які накладваецца, прымацоўваецца зверху чаго-н.; які пакрывае тонкім слоем што-н.

Накладныя кішэні.

Накладное серабро.

2. у знач. наз. накладна́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж. Дакумент, па якім здаецца або прымаецца груз, перадаецца тавар.

Прыняць прадукты па накладной.

○

Накладныя выдаткі — дадатковыя выдаткі на гаспадарча-арганізацыйныя патрэбы.

накла́сці, -ладу́, -ладзе́ш, -ладзе́; -ладзём, -ладзяце́, -ладу́ць; -ла́ў, -ла́ла; -ладзі́; -ла́дзены; зак.

1. што і чаго. Кладучы, напоўніць чым-н.

Н. воз дроў.

2. Замацаваць што-н. на частцы паверхні.

Н. павязку.

3. што на каго. Падвергнуць чаму-н. каго-н.; прызначыць што-н.

Н. спагнанне.

Н. штраф.

4. чаго. Развесці (пра агонь).

Н. агню.

5. перан., што. Пакінуць след, адбітак на кім-н.

Вайна наклала свой адбітак на жыццё вёскі.

6. Пабіць каго-н. (разм., груб.).

|| незак. наклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і накла́дваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

накле́іць, -ле́ю, -ле́іш, -ле́іць; -ле́ены; зак.

1. што. Прымацаваць што-н. пры дапамозе клею.

Н. афішу.

2. чаго. Склейваючы, зрабіць нейкую колькасць чаго-н.

Н. канвертаў.

|| незак. накле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. накле́йванне, -я, н. і накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

1. гл. наклеіць.

2. мн. -і, -кле́ек. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што-н.

Н. на чамадане.

наклёпванне гл. накляпаць¹.

наклёпваць гл. накляпаць¹.

наклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. накляпаць¹.

2. Тое, што накляпана на што-н.

Металічная н.