ГАЛО́УКА ў раслін, від простага суквецця, у якім на паверхні пакарочанай і часам патоўшчанай галоўнай восі сядзяць кветкі на кароткіх кветаножках (напр., суквецці канюшыны, варсянкі і інш.).

т. 4, с. 468

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разняшча́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і няшчасны, але з узмацненнем. — Кім я быў усё жыццё? Вы скажаце — касірам. Правільна. Але якім касірам? Няшчасным, вось якім, проста самым разняшчасным. Ці спытаў у мяне хто калі: а ці падабаецца вам, Сцяпан Гаўрылавіч Кудзеля, быць касірам? Не, ніхто не спытаў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беладрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які зроблены з дрэва без паліроўкі і фанернага аздаблення. // У якім вырабляюцца падобныя вырабы. Беладрэўны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ча, ‑а, н.

Гіст. Сход, на якім вырашаліся грамадскія і дзяржаўныя справы ў некаторых гарадах Старажытнай Русі. Полацкае веча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрэагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак.

Адказаць, адазвацца якім‑н. чынам на тое або іншае дзеянне, ўчынкі. Адрэагаваць на крытыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абма́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Рэчыва, якім абмазана ці абмазваюць што‑н. Абмазка з гліны высахла і патрэскалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. забутаваць.

2. Матэрыял, якім забутоўваюць што‑н.; бут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засу́шлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які суправаджаецца засухай. Засушлівы год. Засушлівае лета.

2. У якім часта бываюць засухі. Засушлівыя раёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заце́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Цеснаваты, трохі цесны. Сілівон глядзеў.. на шырокія плечы, якім, здавалася, зацесны быў стары пінжак. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карава́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каравана. Караванны гандаль. // Па якім праходзяць караваны (у 1 знач.). Караванны шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)