грахаво́днік, ‑а, м.

Разм. Чалавек амаральных паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагма́тык, ‑а, м.

Чалавек, які мысліць догмамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блюзне́р, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артадо́кс, ‑а, м.

Кніжн. Чалавек артадаксальных поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́сельнік, ‑а, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаадукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі адукаваны. Высокаадукаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуду́шны, ‑ая, ‑ае.

Няшчыры, крывадушны. Двудушны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катале́птык, ‑а, м.

Чалавек, хворы на каталепсію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манама́н, ‑а, м.

Чалавек, хворы на манаманію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недурны́, ‑ая, ‑ое.

Даволі разумны. Недурны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)