nebenbéi

adv

1) каля́, по́бач

2) акрамя́ таго́, памі́ж і́ншым; дарэ́чы сказа́ць [ка́жучы]; апрача́ [апро́ч] таго́

etw. ~ tun* — займа́цца чым-н. між і́ншым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дыяме́нт

(с.-лац. diamentum, ад гр. adamas, -antos)

1) тое, што і брыльянт;

2) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 4 пунктам (каля 1,5 мм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ітатсі́

(яп. itatsi)

драпежны звярок сям. куніц, пашыраны ў Японіі; жыве каля вады, жывіцца дробнымі грызунамі, рыбай і птушкамі; аб’ект пушнога промыслу; японскі каланок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

калькі́ты

(ад лац. calx, -lcis = вапна)

намнажэнне вуглякіслага кальцыю ў месцах выхаду насычаных кальцыем грунтавых вод (у азёрах, балотах, каля крыніц); прэснаводныя вапнавыя адклады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пара-

(гр. para = каля, пры)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае знаходжанне побач, а таксама перамяшчэнне, адхіленне ад чаго-н., змену чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парава́н​1

(англ. paravane, ад гр. para = пры, каля + англ. vane = лопасць вінта)

прыстасаванне тыпу трала для засцярогі карабля ў час руху ад мін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турбапа́ўза

(ад лац. turbo = віхор + паўза)

мяжа ў верхняй атмасферы на вышынях каля 105—115 км, вышэй якой роля турбулентнага перамешвання кампанентаў атмасферы нязначная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цыркары́тмы

(ад лац. circa = каля + рытмы)

група біялагічных рытмаў з перыядамі, блізкімі да геафізічных канстант — сонечных сутак, месячных сутак, месячнага месяца і астранамічнага года.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цыстэрцыя́нцы

(ад лац. Cistercium = назва мясцовасці ў Францыі, зараз Citeaux)

члены каталіцкага манаскага ордэна, заснаванага ў канцы 11 ст. каля г. Дыжона ў францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпі-

(гр. ері = на, над, пры, пасля)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае размяшчэнне зверху ці каля чаго-н., следаванне за чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)