шкро́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і шкрабаць. Гулка стукацяць дзеравяшкі, шкробаюць чаравікі і боты. Палонныя стаміліся, ідуць не ў нагу, як папала. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмаццё, ‑я, н., зб.

Тое, што і шмоцце. Я падстаўляю зэдлік і лезу на печ, з якой патыхае сырой аўчынай, разграбаю нейкае шмаццё і адразу засынаю. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штурхатня́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і штурханіна. Шум і штурхатня ў невялікім пакоіку.. надакучылі Міхасю і Сяргею і прымушалі іх часта выходзіць на двор пакурыць. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыпану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Разм. Тое, што і шчыпнуць. Аднаго разу на мяне напаў вялізны белы гусак і шчыпануў за нагу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіго́нства, ‑а, н.

1. Дзейнасць паслядоўнікаў якога‑н. навуковага, мастацкага, літаратурнага ці іншага напрамку, пазбаўленая творчай арыгінальнасці.

2. Пра тое, што пазбаўлена творчай арыгінальнасці, мае эпігонскі характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

decline

[dɪˈklaɪn]

1.

v.

1) адмаўля́ць

He declined to do what he was told — Ён адмо́віўся рабі́ць то́е, што яму́ было́ ска́зана

2) адхіля́ць

to decline an offer — адхілі́ць прапано́ву

3) скланя́ць

4) хілі́цца; спуска́цца

5) слабе́ць, занепада́ць

2.

n.

1) па́даньне n.

2) заняпа́д -у m.

3) сход, схіл -у m.

4) спад, спуск -у m.

a steep decline — стро́мкі сход або́ спуск

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grant

[grænt]

1.

v.t.

1) дава́ць (то́е, пра што про́сяць); дазваля́ць

to grant scholarship (permission) — даць стыпэ́ндыю (дазво́л).

2) прызнава́ць праўдзі́вым; згаджа́цца, прызнава́ць слу́шнасьць

3) узнагаро́джваць, надава́ць (правы́, прывіле́і); афіцы́йна перада́ць каму́ маёмасьць

2.

v.i.

згаджа́цца на што

3.

n.

1) атрыма́нае пра́ва (прывіле́й, зямля́), грашо́вая дапамо́га; стыпэ́ндыя, дата́цыя, субсы́дыя f.

2) прызна́ньне, нада́ньне (пра́ва); перада́ча f. (маёмасьці)

•

- take for granted

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

По́чат 1 ’аднастайнасць, падабенства; узор’: на почат гэтага здзелай, боты не адным початам пашыты (Нас.). Можна меркаваць, што мае тое ж паходжанне, што і рус. дыял. чи́тать ’лічыць’, ’рабіць тое, што патрабуе падлічэння: плесці сетку, вышываць, вязаць’, параўн. счёт ’падлік’, не счесть ’не злічыць’, польск. poczet ’лічба; колькасць; падлік; рахунак’ (XVI–XIX стст.), чэш. počet ’лічба, падлік, рахунак’, славац. počet ’лічба, мноства, колькасць’, якія ўзводзяць да *počьtъ з *po‑čisti ’пачытаць’ = *po‑čitati ’падлічыць’ > бел. чыта́ць ’успрымаць вачамі, вымаўляць няпісанае’), г. зн. класці прадметы (і літары) адзін за адным або адзін пад адным (Голуб-Копечны, 282; Трубачоў, Эт. сл., 4, 123; Банькоўскі 2, 651). Сюды ж, відаць, ст.-бел. почотъ ’світа, картэж’, г. зн. лік суправаджальных, тых, хто едзе адзін за адным.

По́чат 2 ’павага, пашана’ (Бяльк.). Хутчэй за ўсё, архаізм, звязаны з папярэднім словам, параўн. укр. по́чет, рус. почёт, балг. по́чет, по́чит, макед. почит ’тс’, ст.-слав. почьтениѥ ’павага, пашана’ і пад. Усе да *počisti, *‑čьtǫ, гл. почтаваць, пачцівы. Гл. таксама пачо́т, хутчэй за ўсё, з рус. почет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́ртэрны

(ад бартэр);

б. гандаль — тое, што і бартэр;

б-ая здзелка — безвалютны, але ацэнены і збалансаваны абмен таварамі, які афармляецца адным дагаворам (кантрактам).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыяме́нт

(с.-лац. diamentum, ад гр. adamas, -antos)

1) тое, што і брыльянт; 2) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 4 пунктам (каля 1,5 мм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)