Verbum

лугаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Невялікі луг сярод іншых угоддзяў.

Пасвіць коней на лугавіне.

|| памянш. лугаві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лугаві́нны, -ая, -ае.

лугаво́дства, -а, н.

Апрацоўка і выкарыстанне лугоў, сенажацей, пашы; галіна раслінаводства.

|| прым. лугаво́дчы, -ая, -ае.

лу́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Тое, што і палуда.

лу́джаны, -ая, -ае.

Пакрыты палудай.

Л. самавар.

луджэ́нне гл. лудзіць.

лудзі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які займаецца луджэннем.

|| прым. лудзі́льшчыцкі, -ая, -ае.

лудзі́ць, луджу́, лу́дзіш, лу́дзіць; лу́джаны; незак., што.

Пакрываць палудай.

Л. медную пасуду.

|| зак. вы́лудзіць, -луджу, -лудзіш, -лудзіць; -луджаны і палудзі́ць, -луджу́, -лу́дзіш, -лу́дзіць; -лу́джаны.

|| наз. луджэ́нне, -я, н.

|| прым. лудзі́льны, -ая, -ае.

лу́жа, -ы, мн. -ы, луж, ж.

Тое, што і лужына.

лужо́к гл. луг¹.

лу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Невялікая ўпадзіна, напоўненая вадой.

Лужыны на дарогах.

2. Разлітая на паверхні чаго-н. вадкасць.

Л. на падлозе.

◊

Сесці ў лужыну (разм.) — пацярпець няўдачу; апынуцца ў няёмкім становішчы.

|| памянш. лу́жынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.