вы́катчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́катчык |
вы́катчыкі |
| Р. |
вы́катчыка |
вы́катчыкаў |
| Д. |
вы́катчыку |
вы́катчыкам |
| В. |
вы́катчыка |
вы́катчыкаў |
| Т. |
вы́катчыкам |
вы́катчыкамі |
| М. |
вы́катчыку |
вы́катчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выключэ́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выключэ́нец |
выключэ́нцы |
| Р. |
выключэ́нца |
выключэ́нцаў |
| Д. |
выключэ́нцу |
выключэ́нцам |
| В. |
выключэ́нца |
выключэ́нцаў |
| Т. |
выключэ́нцам |
выключэ́нцамі |
| М. |
выключэ́нцу |
выключэ́нцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выпіва́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выпіва́ка |
выпіва́кі |
| Р. |
выпіва́кі |
выпіва́к |
| Д. |
выпіва́ку |
выпіва́кам |
| В. |
выпіва́ку |
выпіва́к |
| Т. |
выпіва́кам |
выпіва́камі |
| М. |
выпіва́ку |
выпіва́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выпіво́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выпіво́ха |
выпіво́хі |
| Р. |
выпіво́хі |
выпіво́х |
| Д. |
выпіво́се |
выпіво́хам |
| В. |
выпіво́ху |
выпіво́х |
| Т. |
выпіво́хай выпіво́хаю |
выпіво́хамі |
| М. |
выпіво́се |
выпіво́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вытра́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вытра́ўшчык |
вытра́ўшчыкі |
| Р. |
вытра́ўшчыка |
вытра́ўшчыкаў |
| Д. |
вытра́ўшчыку |
вытра́ўшчыкам |
| В. |
вытра́ўшчыка |
вытра́ўшчыкаў |
| Т. |
вытра́ўшчыкам |
вытра́ўшчыкамі |
| М. |
вытра́ўшчыку |
вытра́ўшчыках |
Іншыя варыянты:
вы́траўшчык.
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выхадна́я
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
выхадна́я |
выхадны́я |
| Р. |
выхадно́й |
выхадны́х |
| Д. |
выхадно́й |
выхадны́м |
| В. |
выхадну́ю |
выхадны́х (адуш.) |
| Т. |
выхадно́й выхадно́ю |
выхадны́мі |
| М. |
выхадно́й |
выхадны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вышкаманта́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вышкаманта́жнік |
вышкаманта́жнікі |
| Р. |
вышкаманта́жніка |
вышкаманта́жнікаў |
| Д. |
вышкаманта́жніку |
вышкаманта́жнікам |
| В. |
вышкаманта́жніка |
вышкаманта́жнікаў |
| Т. |
вышкаманта́жнікам |
вышкаманта́жнікамі |
| М. |
вышкаманта́жніку |
вышкаманта́жніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вэксаляда́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вэксаляда́вец |
вэксаляда́ўцы |
| Р. |
вэксаляда́ўца |
вэксаляда́ўцаў |
| Д. |
вэксаляда́ўцу |
вэксаляда́ўцам |
| В. |
вэксаляда́ўца |
вэксаляда́ўцаў |
| Т. |
вэксаляда́ўцам |
вэксаляда́ўцамі |
| М. |
вэксаляда́ўцу |
вэксаляда́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вярблюдагадо́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вярблюдагадо́вец |
вярблюдагадо́ўцы |
| Р. |
вярблюдагадо́ўца |
вярблюдагадо́ўцаў |
| Д. |
вярблюдагадо́ўцу |
вярблюдагадо́ўцам |
| В. |
вярблюдагадо́ўца |
вярблюдагадо́ўцаў |
| Т. |
вярблюдагадо́ўцам |
вярблюдагадо́ўцамі |
| М. |
вярблюдагадо́ўцу |
вярблюдагадо́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяро́вачнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вяро́вачнік |
вяро́вачнікі |
| Р. |
вяро́вачніка |
вяро́вачнікаў |
| Д. |
вяро́вачніку |
вяро́вачнікам |
| В. |
вяро́вачніка |
вяро́вачнікаў |
| Т. |
вяро́вачнікам |
вяро́вачнікамі |
| М. |
вяро́вачніку |
вяро́вачніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)