Verbum

кі́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых еўрапейскіх арміях у 18—19 стст.: цвёрды высокі галаўны ўбор з брылём (у 1 знач.) цыліндрычнай або конусападобнай формы.

|| прым. кі́верны, -ая, -ае.

клан, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род, радавая абшчына [першапачаткова ў кельцкіх народаў] (спец.).

2. перан. Адасобленая групоўка людзей, якія лічаць сябе лепшымі, прывілеяванымі ў якіх-н. адносінах.

|| прым. кла́навы, -ая, -ае.

Кланавая абмежаванасць.

ко́лба, -ы, мн. -ы, колб і -аў, ж.

Лабараторная шкляная пасудзіна з доўгім горлам для хімічных работ.

|| памянш. ко́лбачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ко́лбавы, -ая, -ае.

ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

ко́нкурс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Спаборніцтва, мэтай якога з’яўляецца вылучэнне лепшых удзельнікаў, лепшых работ.

К. музыкантаў імя П.

Чайкоўскага.

Аб’явіць к. на лепшую п’есу.

Вытрымаць к.

|| прым. ко́нкурсны, -ая, -ае.

кра́ска, -і, ДМ кра́сцы, мн. -і, -сак, ж. (разм.).

Палявая кветка.

На лузе багата красак.

|| памянш.-ласк. кра́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кра́скавы, -ая, -ае.

крывічы́, -о́ў, адз. крывіч, -а́, м.

Усходнеславянскае племянное аб’яднанне ў 6—10 стст., якое займала тэрыторыю ў вярхоўях Заходняй Дзвіны, Дняпра і Волгі.

Полацкія к.

|| прым. крыві́цкі, -ая, -ае.

Крывіцкія курганы.

крыналі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса (у модзе з першай паловы 19 ст.).

|| прым. крыналі́навы, -ая, -ае і крыналі́нны, -ая, -ае.

сербалужыча́не, -ча́н, адз. сербалужыча́нін, -а, м.

Тое, што і лужычане.

|| ж. сербалужыча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. сербалу́жыцкі, -ая, -ае.

Сербалужыцкая літаратура (на верхня- і ніжнялужыцкай літаратурных мовах).

сіфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Выгнутая трубка для пералівання з адной пасудзіны ў другую вадкасцей з рознымі ўзроўнямі (спец.).

2. Пасудзіна для газіравання пітной вады.

|| прым. сіфо́нны, -ая, -ае.