Verbum

ло́тас, -а і -у, м.

1. -а. Паўднёвая травяністая водная расліна сямейства гарлачыкавых з буйнымі прыгожымі кветкамі.

2. -у. Зараснік гэтай расліны.

|| прым. ло́тасавы, -ая, -ае.

Сямейства лотасавых (наз.).

ло́таць, -і, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых з жоўтымі кветкамі, якая расце на балотах, берагах сажалак і інш.

Л. расцвіла.

|| прым. ло́тацевы, -ая, -ае.

ло́тра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў (разм., лаянк.).

Тое, што і латру́га.

лоўж, лаўжа́, мн. лаўжы́, лаўжо́ў, м.

Куча сухога галля.

Ссечанае галлё сцягвалі ў л.

ло́ўкі, -ая, -ае.

1. Спрытны, умелы.

Л. варатар.

2. Выкрутлівы, які знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

Гэта быў л. гаспадарнік.

3. Выгадны, зручны.

Лоўкае сядло.

|| наз. ло́ўкасць, -і, ж.

ло́ўля гл. лавіць.

ло́ўчы¹, -ая, -ае.

1. Прывучаны да лоўлі, палявання.

Лоўчыя сабакі.

2. Прызначаны для лоўлі звяроў.

Лоўчыя ямы.

ло́ўчы², -ага, мн. -ыя, -ых, м. (гіст.).

У Расіі да 17 ст.: службовая асоба, якая ведала дварцовым паляваннем і рыбнай лоўляй.

ло́цман¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая праводзіць судны па фарватары.

|| прым. ло́цманскі, -ая, -ае.

ло́цман², -а, мн. -ы, -аў, м.

Невялікая марская рыба, якая суправаджае на далёкія адлегласці караблі і буйных рыб, асабліва акул.