Verbum

брандва́хта, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

1. Вартавое судна на рэйдзе або ў порце для назірання за выкананнем устаноўленых правіл руху караблёў, шлюпак і пад.

2. Дапаможнае судна землечарпальнага каравана.

[Гал. brandwacht.]

букле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Выданне, надрукаванае на адным лісце і складзенае ў выглядзе гармоніка; прыстасавана для чытання або разгляду не разразаючы старонак. Буклет-даведнік. Буклет «Літаратурны музей Янкі Купалы».

[Фр. bouclette.]

бязме́н, ‑а, м.

Ручная рычажная або спружынная вага. Азіраючыся, [Данік] адчыніў адрынку і ўбачыў у кутку каля дзвярэй бязмен: з булавешкай, але без кручка, на які падвешваюць тое, што важаць. Брыль.

вага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Мерна разгойдваць што‑н. зверху ўніз або з боку ў бок. Мікалай трымаў у горне лямех, высокі пажылы мужчына вагаў рычаг ад мяха. Чарнышэвіч.

зрослапялёсткавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае зрослыя пялёсткі. Зрослапялёсткавая кветка.

2. у знач. наз. зрослапялёсткавыя, ‑ых. Падклас пакрытанасенных двухдольных раслін, у кветках якіх венчыкі маюць больш або менш зрослыя пялёсткі.

зубаска́льства, ‑а, н.

Смех, жарты або насміханне з каго‑, чаго‑н. Сцёпка прачытаў.. [ліст] борздзенька — проста не хацеў пры таварышам сядзець над ім доўга, каб не выклікаць гэтым іх зубаскальства. Колас.

і́грэк, ‑а, м.

1. Назва перадапошняй літары (y) лацінскага алфавіта.

2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (побач з літарамі x, z). // Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок не названай асобы.

іко́на, ‑ы. ж.

Малюнак бога або святога як прадмет рэлігійнага пакланення; абраз ​¹. На покуці вялікая ікона нейкага святога, за сталом на канапе зложаны адзін на адзін старыя альбомы... Чорны.

[Грэч. eikōn — малюнак, абраз, падабенства.]

імігра́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. імігрыраваць; перасяленне ў чужую краіну на пастаяннае або часовае жыхарства.

2. зб. Імігранты.

•••

Іміграцыя капіталу — прыліў у якую‑н. краіну іншаземнага капіталу.

[Ад лац. immigro — усяляюся.]

інтэрферэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Узаемнае ўзмацненне або аслабленне хваль (гукавых, электрычных, светлавых) пры іх накладанні адной на другую. Інтэрферэнцыя святла. Інтэрферэнцыя гукаў.

2. Узаемапранікненне моўных элементаў у выніку кантактавання моў.

[Ад лац. inter — узаемна і ferens, ferentis — які нясе, пераносіць.]