Ту́кала ‘глухі’ (Нас., Байк. і Некр.). Відаць, у выніку семантычнага пераносу з ту́кала ‘неслух, які нічога не робіць без лаянкі на яго’ (Нас.). Да ту́каць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зака́дравы, ‑ая, ‑ае.
Які чуецца, вымаўляецца за кадрам; які знаходзіцца па-за кадрам. Закадравы дыктарскі тэкст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замілава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які прыводзіць у замілаванне. Замілавальная карціна. // Які выражае замілаванне. Замілавальная ўсмешка. Замілавальны погляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бесеме́раўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бесемеравання. Бесемераўскі працэс. // Які атрымліваецца шляхам бесемеравання. Бесемераўская сталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блёкатавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да блёкату. Блёкатавы ліст. // Які здабываецца з блёкату. Блёкатавы алей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бры́твенны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да брытвы. Брытвенны футляр. // Які служыць для брыцця. Брытвенны прыбор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аса́дніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асадніка; які належыць асадніку. Асадніцкія надзелы. Асадніцкі фальварак, дом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ато́снік, ‑а, м.
Драўляны або жалезны падцяжнік, які надзяваецца на вось і за які прымацоўваецца атоса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ацверазе́лы, ‑ая, ‑ае.
Які ацверазеў, стаў цвярозы. // перан. Які стаў цвяроза думаць, меркаваць аб чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў чэрствы; падсохлы.
2. перан. Які страціў чуласць, спагадлівасць. Ачарсцвелае сэрца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)