прапра́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Добра спражыць.

П. боб.

2. Правесці які-н. час, пражачы што-н.

Увесь вечар прапражыла гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)