барахо́льшчык, ‑а, м.
Разм.
1. Чалавек, які скуплівае і перапрадае старыя рэчы.
2. Чалавек, які захапляецца набыццём рэчаў, асабліва адзення, абутку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустазво́н, ‑а, м.
Разм. Чалавек, які гаворыць пустое; балбатун, пустамеля. Мятла цвёрда абяцаў, а ён не пустазвон, а чалавек слова. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гандля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Чалавек, які займаецца прыватным гандлем.
Гандляры пушнінай.
Г. з латка.
2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістуто выгаду, карысць, асабісты інтарэс (пагард.).
Ён хабарнік і г.
|| ж. гандля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. гандля́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
знаёмы, -ая, -ае.
1. каму. Такі, пра якога ведалі раней, вядомы.
Знаёмая мелодыя.
2. з чым. Які зведаў, выпрабаваў што-н.
Чалавек, з. з тутэйшымі парадкамі.
3. Які знаходзіцца ў знаёмстве (у 1 знач.) з кім-н., асабіста вядомы.
З. чалавек.
Добры з. (наз.). Спаткаць знаёмага (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́веднік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. У вернікаў: чалавек, які жыве праведным жыццём.
2. Чалавек, які ў сваіх дзеяннях кіруецца прынцыпамі сумленнасці, справядлівасці (іран.). У выразе: спаць сном праведніка (разм., жарт.) — спаць спакойна, ціха, мірна.
|| ж. пра́ведніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. пра́ведніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
траглады́т
(лац. troglodyta, ад гр. troglodytes = які жыве ў пячоры)
1) першабытны пячорны чалавек;
2) перан. грубіян, некультурны чалавек.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
напаўдзіку́н, ‑а, м.
1. Чалавек, які па свайму спосабу жыцця і духоўнаму развіццю блізкі да першабытнага чалавека.
2. перан. Малакультурны, неразвіты чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́нар, ‑а, м.
Чалавек, які дае сваю кроў для пералівання хворым. // Чалавек, у якога бярэцца які‑н. орган для перасадкі (трансплантацыі) другому.
[Ад фр. donneur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
approachable
[əˈproʊtʃəbəl]
adj.
1) дасту́пны (пра ме́сца)
2) лёгкадасту́пны
an approachable person — лёгкадасту́пны чалаве́к, згаво́рлівы чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нябо́жчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Мёртвы чалавек, мярцвяк.
|| ж. нябо́жчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. нябо́жчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)