халадзе́ц, -дцу́, м.

Страва з загуслага пры ахаладжэнні мяснога або рыбнага адвару з дробнымі кавалачкамі мяса або рыбы.

|| прым. халадцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цалава́цца, -лу́юся, -лу́ешся, -лу́ецца; -лу́йся; незак.

Цалаваць адзін аднаго.

Ц. пры сустрэчы.

|| зак. пацалава́цца, -лу́юся, -лу́ешся, -лу́ецца; -лу́йся.

|| наз. цалава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цеплатво́рнасць, -і, ж.

1. гл. цеплатворны.

2. Колькасць цяпла ў калорыях, якую выдзяляе 1 кг якога-н. рэчыва пры поўным згаранні (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цо́каць², -аю, -аеш, -ае; незак. (спец.).

Не адрозніваць гукі «ц» і «ч» пры вымаўленні ў некаторых народных гаворках.

|| наз. цо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́ста, -ы, ДМ -сце, ж. (спец.).

Абалонка, утвораная некаторымі арганізмамі (напр., бактэрыямі і прасцейшымі), якая засцерагае іх пры неспрыяльных знешніх умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плытахо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога плыты пры сплаве праходзяць цераз плаціпу, не парушаючы яе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

александры́т, ‑у, М, ‑рыце, м.

Каштоўны камень смарагдава-зялёнай афарбоўкі пры дзённым святле і чырвона-фіялетавы пры штучным асвятленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэраміцы́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, бруцэлёзе, ганарэі і пры хваробах вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grapple

[ˈgræpəl]

1.

v.t.

схапі́ць і мо́цна трыма́ць; мо́цна ўхапі́цца, учапі́цца

2.

v.i.

1) змага́цца; счапля́цца, схапля́цца (пры ду́жаньні)

2) шука́ць пры дапамо́зе ко́шкі пад вадо́ю

3.

n.

суты́чка, барацьба́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

флекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да флексіі, утварае формы пры дапамозе флексіі. Флектыўны лад мовы.

•••

Флектыўныя мовы — мовы, якія ўтвараюць формы слоў пры дапамозе флексій (у тым ліку і пры дапамозе ўнутраных флексій).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)