handful

[ˈhændfʊl]

n., pl. -fuls

1) жме́ня f., пры́гаршчы pl. only.

2) мала́я ко́лькасьць, жме́ня, жме́нька f. (жаўне́раў)

3) ассо́ба або́ рэч, зь яко́й ця́жка дава́ць ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

haven

[ˈheɪvən]

1.

n.

1) га́вань, пры́стань f., бу́хта f.

2) прыпы́нішча n., прыпы́нак, прыту́лак -ку m.

2.

v.t.

1) ста́віць карабе́ль у порт

2) дава́ць прыту́лак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

keep up

1.

а) падтры́мваць, не дава́ць (упа́сьці)

б) не адстава́ць (у спабо́рніцтве)

2.

n.

1) е́жа і дах над галаво́ю; утрыма́ньне n.

2) ве́жа за́мка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boodle

[ˈbu:dəl]

1.

n., Sl.

1) ха́барніцтва n., ха́бар -у m.; по́дкуп -у m.

2) нато́ўп -у m., збо́рышча n.

2.

v.

браць ха́бар; дава́ць ха́бар; падкупля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wed

[wed]

1.

v.t.

1) жані́ць (дзецюка́); выдава́ць за́муж (дзяўчы́ну); дава́ць шлюб

2) Figur. спалуча́ць

2.

v.i.

1) бра́цца шлю́бам, жані́цца

2) Figur. заця́та трыма́цца (ду́мкі, по́глядаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wéiden

1.

vt

1) па́свіць

2) (an D) перан. дава́ць асало́ду

2.

(sich)

(an D) атры́мліваць асало́ду (ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erquícken

1.

vt

1) асвяжа́ць

2) це́шыць, дава́ць асало́ду

2.

(sich)

1) асвяжа́цца; падсілкава́цца

2) прыно́сіць [дава́ць] асало́ду; упіва́цца чым-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Únterstand

m -(e)s, -stände

1) прыста́нішча, прыту́лак

j-m ~ gében* — дава́ць прыту́лак каму́-н.

2) вайск. блінда́ж, (бамба)схо́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kwitować

незак.co1. распісвацца; даваць распіску;

kwitować odbiór czego — распісвацца ў атрыманні чаго;

2. перан. адказваць;

kwitować co uśmiechem — адказваць на што ўсмешкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

све́дчыць

1. zéugen vi (пра што-н von D); Zéugnis áblegen (von D), bezéugen vt, beschéinigen vt (юрыд даваць паказанні);

2. (служыць доказам) spréchen* vi (пра што-н für A);

пра гэ́та све́дчыць той факт, што … dafür spricht die Tátsache, dass …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)