Vórschrift
f -, -en
1) прадпіса́нне, зага́д, інстру́кцыя
nach ~ — па прадпіса́нні [палажэ́нні, стату́ту]
2) палажэ́нне, стату́т
j-m ~en máchen — дава́ць прадпіса́нні каму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ánblick
m -s, -e
1) по́зірк, по́гляд
2) від, відо́вішча
beim érsten ~ — на пе́ршы по́гляд
éinen schönen ~ bíeten* — дава́ць цудо́ўнае відо́вішча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ángeben
*
1.
vt
1) ука́зваць, называ́ць, дава́ць зве́сткі
2) дано́сіць (на каго-н.)
den Ton ~ — задава́ць тон
2.
vi хвалі́цца, выхваля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прыць ’імклівасць, шпаркасць’ (Нас., Ласт.); ’крутасць, стромкасць, круча’ (Ласт.), прыт ’жвавасць, рухлівасць’ (Бяльк.), рус. прыть ’тс’. Прасл. *prytь > бяссуфікснае вытворнае ад *prъtiti, *pryt(j)ati ’рухацца, корпацца, узнімацца’ (Варбат, Этимология–1971, 10; яе ж, Слав. языкозн., XII, 119), прадстаўленага ў беларускай мове, відаць, толькі палес. пры́тыты (гл. пры́тыць). Праблематычным з’яўляецца далучэнне сюды спріт ’спрыт, жвавасць’ (Бяльк.), а таксама рэканструкцыя ў якасці зыходнай для рус. прыть і бел. прыць формы *sprytъ, крыніцай якой лічыцца гоц. *sprūti < sprauto ’хутка’, параўн. ст.-англ. sprūtan ’даваць парасткі, развівацца’ (Мартынаў, Лекс. Палесся, 16–17); сумненні на гэты конт у Смулковай (Бел.-польск. ізал., 118–120). Аб серб.-харв. pȑtiti гл. Глухак, 507. Гл. таксама пры́тны, пры́ткі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трапёны ’няўрымслівы’ (Сцяшк. Сл.; карэліц., шчуч., З нар. сл.), трапе́нё ’ліха, хвароба’ (Арх. Бяльк.), трапе́ньне ’трапятанне’: няхай яго трапеньне возьме (Касп.), сюды ж трапе́нець ’вар’яцець, дурэць (ад гарэлкі)’ (Шат.), трапя́нка (trapiánka) ’баба, якая вышла з раўнавагі ад злосці ці ад надзвычайных жартаў’ (Варл.), трапе́няц ’неспакойны, хуткі ў дзеяннях чалавек’ (баран., Сл. Брэс.). З польск. utrapiony ’неспакойны, надакучлівы’, utrapienie ’прыкрасць, непрыемнасць’, trapienie ’непакой, хваляванне’, utrapieniec ’нязносны, нясцерпны хлопец’, у якіх ‑ra‑ замест ‑ro‑ пад уплывам старачэшскай мовы. У XV ст. ў старапольскай мове было таксама і tropić ’турбаваць, праследаваць, не даваць пакою’, utropić ’тс’, utropiony ’адурэлы, ап’янелы’ (Варш. сл.; Брукнер, 596; Борысь, 640). Гл. трапіць 2. Параўн. тарапі́цца 2, тарапя́нка, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
milk
[mɪlk]
1.
n.
малако́ n.
2.
v.t.
1) даі́ць
2)
а) выця́гваць сок з чаго́
б) выця́гваць інфарма́цыю, сі́лы, гро́шы з каго́
3.
v.i.
дава́ць малако́ (пра жывёліну)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ганя́ць
1. tréiben* vt, jágen vt;
ганя́ць жывёлу на па́шу das Vieh auf die Wéide tréiben*;
2. перан разм (рабіць што-н хутка) hétzen vi, schnell máchen;
3. разм (даваць частыя даручэнні) méhrmals schícken;
◊ ганя́ць саба́к fáulenzen vi, herúmschlendern vi (s), sich herúmtreiben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
лі́тасць ж (велікадушныя адносіны) Gnáde f -; Mítleid n -(e)s (міласць, спагада);
◊ без лі́тасці schónungslos, gnádenlos, óhne Gnáde;
не дава́ць лі́тасці ніко́му níemand(en) schónen, kéine Schónung üben; erbármungslos vórgehen*;
здава́цца на лі́тасць перамо́жцы sich dem Síeger auf Gnáde und Úngnade ergében*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
state4 [steɪt] v.
1. заяўля́ць, фармулява́ць;
state one’s views выка́зваць свой по́гляд;
state an account дава́ць справазда́чу
2. канстатава́ць, сцвярджа́ць
3. дакла́дна вызнача́ць; устана́ўліваць;
at stated intervals праз вы́значаныя праме́жкі ча́су;
work at hours stated працава́ць у прызна́чаны час;
a stated salary цвёрды акла́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дава́цца несов.
1. (позволять что-л. делать с собой) дава́ться;
гэ́ты конь спако́йны, ко́жнаму дае́цца — э́та ло́шадь споко́йная, ка́ждому даётся;
2. (усваиваться) дава́ться; см. да́цца 2;
3. страд. дава́ться; предоставля́ться; приноси́ться; назнача́ться; подноси́ться; открыва́ться; подверга́ться; см. дава́ць 1, 2;
◊ не д. ў кры́ўду — не дава́ть себя́ в оби́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)