idolize, BrE -ise [ˈaɪdəlaɪz] v.

1. абагаўля́ць

2. ве́льмі любі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mountainous [ˈmaʊntənəs] adj.

1. гары́сты

2. ве́льмі вялі́кі, вялі́зны, веліза́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skinny [ˈskɪni] adj. infml, derog. ве́льмі худы́; ску́ра ды ко́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

underpay [ˌʌndəˈpeɪ] v. (underpaid) ве́льмі ні́зка апло́чваць, недапло́чваць, зама́ла плаці́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

haniebnie

1. ганебна;

2. (у адмоўным значэнні) вельмі; страшна; страшэнна;

haniebnie zły styl — вельмі кепскі стыль;

nudzić się haniebnie — страшэнна нудзіцца;

3. вельмі кепска (блага); дрэнна;

czuć się haniebnie — адчуваць сябе кепска (блага)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przepadać

przepada|ć

незак.

1. прападаць;

2. (на экзамене) правальвацца;

3. za czym вельмі любіць што; любіць без памяці;

~m za czekoladą — я вельмі люблю шакалад;

~m za muzyką — я вельмі люблю музыку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ку́рыца, -ы, мн. ку́ры і (з ліч. 2, 3, 4) ку́рыцы, -рэ́й, ж.

1. Свойская птушка, якую разводзяць для атрымання яек і мяса.

2. Самка птушак атрада курыных.

К. з куранятамі.

3. Мяса курыцы; кураціна.

◊

Класціся спаць з курамі — вельмі рана.

Курам на смех — пра што-н. вельмі недарэчнае.

Куры засмяюць каго — пра таго, хто робіць што-н. недарэчнае.

Куры не клююць — вельмі многа (звычайна пра грошы).

Мокрая курыца — пра растрывожанага, спалоханага або бязвольнага, бесхарактарнага чалавека.

|| памянш. ку́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. куры́ны, -ая, -ае.

○

Курыная слепата —

1) тое, што і кураслеп;

2) хвароба вачэй, калі чалавек не бачыць пры слабым святле, асабліва ў прыцемку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікра-

(гр. mikros = малы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «вельмі малы, дробны», «звязаны з вывучэннем або вымярэннем вельмі малых прадметаў, велічынь», «мільённая доля адзінкі меры, названай у другой частцы слова».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЎГІ́Т

(ад грэч. augē бляск),

мінерал падкласа ланцужковых сілікатаў, самы пашыраны з групы піраксенаў (Ca, Na) (Mg, Fe​2+, Fe​3+, Al, Li) [(Si, Al)2O6]. Састаў вельмі зменлівы. Звычайна з прымесямі хрому, марганцу і інш.

Крышталізуецца ў манакліннай сінганіі. Крышталі кароткапрызматычныя, характэрны двайнікі, агрэгаты пласціністыя, зярністыя. Колер цёмна-зялёны да чорнага. Паўпразрысты. Бляск шкляны. Цв. 5—6. Шчыльн. 3,2—3,6 г/см³. Вельмі пашыраны пародаўтваральны мінерал, пераважна ў магматычных асноўных (габра, базальты) і ультраасноўных (пірыты, перыдатыты) вывергнутых пародах.

т. 2, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ліліпу́т, ‑а, М ‑пуце, м.

Чалавек вельмі маленькага росту; карлік. // перан. Пра што‑н. вельмі малога памеру. Станок-ліліпут. // перан. Пра людзей нікчэмных, малазначных.

[Па назве малюсенькіх жыхароў фантастычнай краіны Ліліпуціі ў рамане Свіфта «Падарожжа Гулівера».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)