Verbum

надхма́р’е, -я, н.

Прастора над хмарамі.

Выглянуў месяц з надхмар’я.

|| прым. надхма́рны, -ая, -ае.

надымі́ць гл. дыміць.

надысці́, надыду́, нады́дзеш, нады́дзе; надышо́ў, -шла́, -шло́; нады́дзі; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Настаць, наблізіцца.

Надышоў час расстання.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ахапіць, авалодаць.

Зноў надышоў страх.

3. Прыйсці, з’явіцца куды-н. (разм.).

Неўзабаве надышлі астатнія.

|| незак. надыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. надыхо́д, -у, М -дзе, м. (да 1 знач.).

нады́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., чым і без дап.

Уволю, многа падыхаць.

Н. горным паветрам.

нады́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Нагрэць паветра дыханнем.

Н. у вагоне.

2. Дыхнуць, падыхаць некалькі разоў на што-н.

Н. на замёрзлую шыбу.

надэбашы́рыць гл. дэбашырыць.

нае́дак, -дку, м. (разм.).

Тое, чым можна наесціся; пажыва.

Цукеркі — гэта не н.

на́едзь, -і, ж.

Камень на зубах у каня.

Конь дужа стары — бачыш, на зубах якая н.

нае́зд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. наехаць.

2. Прыезд каго-н. куды-н. на нейкі час.

Н. турыстаў.

3. Раптоўны набег, напад вялікай колькасці каго-, чаго-н.

Спусташальны н.

4. у знач. прысл. нае́здам. Прыязджаючы зрэдку і ненадоўга.

Бываў у вёсцы н.

нае́зджы, -ая, -ае (разм.).

Які прыехаў, наехаў адкуль-н.

Н. люд.