дэфе́кт

(лац. defectus)

загана, недахоп;

д. масы — памяншэнне масы пры злучэнні свабодных элементарных часціц (пратонаў, нейтронаў і інш.) у адзіную сістэму, напр. атамнае ядро.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ірыза́цыя

(ад гр. iris = радуга)

яскравая вясёлкавая афарбоўка на гранях некаторых мінералаў (напр. лабрадору) пры праходжанні святла, краёў воблакаў, што знаходзяцца перад сонечным дыскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камерто́н

(ням. Kammerton)

прылада ў выглядзе стальной вілкі з двума зубцамі, які пры ўдары дае гук пэўнай вышыні, умоўны тон для настройкі музычных інструментаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канва́

(фр. canevas)

1) рэдкая сятчатая баваўняная або льняная тканіна, якая служыць асновай пры вышыванні;

2) перан. аснова чаго-н. (напр. сюжэтная к. рамана).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

картадыягра́ма

(ад карта + -дыяграма)

схематычная карта, на якой пры дапамозе слупкоў, кругоў, квадратаў паказана сумарная велічыня пэўнай з’явы ў межах тэрытарыяльнай, пераважна адміністрацыйнай адзінкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ля́мка

(рус. лямка, ад фін. lämsä = пятля, повад, аркан)

шырокі рэмень са скуры ці моцнай тканіны, які перакідваецца цераз плячо пры перацягванні, пераносцы грузу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мана́рхія

(лац. monarchia, ад гр. monarchia)

форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікракапсулі́раванне

(ад мікра- + лац. capsula = каробачка)

стварэнне тонкай трывалай абалонкі вакол асобных цвёрдых часцінак або кропляў вадкасці; выкарыстоўваецца пры вытворчасці лякарстваў, каталізатараў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монацыто́з

(ад мона- + -цытоз)

залішняя колькасць манацытаў у перыферычнай крыві пры некаторых інфекцыйных захворваннях (туберкулёзе, сіфілісе, лейшманіёзе і інш.) і запаленчых працэсах у арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мультывале́нты

(ад мульты- + лац. valens, -ntis = моцны)

аб’яднанні больш чым дзвюх храмасом, якія зрэдку ўтвараюцца пры даспяванні палавых клетак на стадыі меёзу (параўн. біваленты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)