чужы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны вораг, захопнік.

Вызваліць родную зямлю ад чужынцаў.

|| ж. чужы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. чужы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы ў некаторых паўночных народаў, якое зроблена з жэрдак, абцягнутых шкурамі, карой, войлакам лямцам і пад.

|| прым. чу́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чырванафло́цец, -ло́тца, мн.о́тцы, -ло́тцаў, м.

Воінскае званне радавога саставу Ваенна-Марскіх Сіл СССР (з 1935 г. да 1946 г., калі яно было заменена званнем «матрос»).

|| прым. чырванафло́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкарляты́на, -ы, ж.

Заразная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая суправаджаецца болем у горле, сыпам і далейшым лушчэннем скуры.

|| прым. шкарляты́навы, -ая, -ае і шкарлятыно́зны, -ая, -ае.

Шкарлятынавая эпідэмія.

Шкарлятынозная высыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шку́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., пагард.).

Пра чалавека, які клапоціцца толькі пра асабістую выгаду, не думаючы пра іншых.

|| ж. шку́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. шку́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шнуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. шнураваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Шнур на адзенні, абутку, а таксама само прашнураванае месца.

Распусціць шнуроўку на сукенцы.

|| прым. шнуро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экскурсаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які вядзе экскурсію і дае неабходныя тлумачэнні.

|| ж. экскурсаво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак (разм.).

|| прым. экскурсаво́дчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмалірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Пакрываць эмаллю (у 1 знач.).

|| наз. эмалірава́нне, -я, н. і эмаліро́ўка, -і, ДМо́ўцы, ж.

|| прым. эмаліро́вачны, -ая, -ае.

Эмаліровачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпігра́фіка, -і, ДМ -фіцы, ж.

Дапаможная гісторыка-філалагічная дысцыпліна, якая займаецца вывучэннем старажытных надпісаў на каменных плітах, скалах, на металічных, гліняных прадметах і іншых вырабах.

|| прым. эпіграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юніёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен-юнак, удзельнік спаборніцтваў у сваёй узроставай групе.

Спартакіяда юніёраў.

|| ж. юніёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. юніёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)