зва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. звальваць — зваліць ​1 (у 3, 5 знач.).

2. Беспарадкава накіданая куча чаго‑н. Аднаго разу Міхальчук ішоў каля РТС і ў звалцы старога жалеза заўважыў тры іржавыя карпусы ад жняярак. Карпюк.

3. Месца, куды звозяць, выкідваюць смецце, непрыгодныя рэчы. Гарадская звалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознакалі́берны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае розны калібр. Запрэжаныя па чатыры і тры пары цяжкавозы, напнуўшыся, цягнулі рознакаліберныя гарматы. Гурскі.

2. Разм. Розных памераў, рознай формы, фасону і пад. Зараз-жа дзябёлая Акуля — яна была старожкаю пры школе і разам гаспадыняю кухні — прынесла пяць рознакаліберных талерак, столькі ж зборных відэльцаў ды пару нажоў-інвалідаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́пціх, ‑а, м.

1. Кампазіцыя з трох карцін, барэльефаў, малюнкаў і пад., аб’яднаных адной ідэяй, тэмай і сюжэтам. Разважаючы над гэтым, я прызнаўся Міхасю Андрэевічу, што лічыў яго карціны «Пакаранне», «Рабочыя» і «Хлеб» трыпціхам. Зуёнак. // Паэтычны твор з трох вершаў, урыўкаў і пад., аб’яднаных агульнай задумай.

2. Складаны абраз ​1, які мае тры створкі.

[Грэч. triptychos — трайвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wrecker

[ˈrekər]

n.

1) разбура́льнік -а m.

2) разва́льнік -а m. (пра чалаве́ка або́ машы́ну)

3) цяга́ч, авары́йнік -а m.

it took three wreckers to clear the road after an accident — Спатрэ́біліся тры авары́йнікі, каб расчы́сьціць даро́гу пасьля́ ава́рыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

accomplishment

[əˈkɑ:mplɪʃmənt]

n.

1) дасягне́ньне, выкана́ньне, завяршэ́ньне n.

The teacher was proud of her pupils’ accomplishments — Наста́ўніца ганары́лася дасягне́ньнямі сваі́х ву́чняў

2) дасягне́ньне, зьдзе́йсьненьне n.

The accomplishment of his purpose took three months — Дасягне́ньне мэ́ты заняло́ яму́ тры ме́сяцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nick​1 [nɪk] n.

1. парэ́з; зару́бка, засе́чка, зазу́брына, шчарбі́на

2. the nick BrE, infml турма́, катала́жка;

three years in the nick тры гады́ ў турме́

3. дакла́дны мо́мант

♦

in the (very) nick of time infml якра́з у час/у пару́; у са́мы апо́шні мо́мант;

in good nick infml у до́брым ста́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трысце́нь ‘вялікая ручайка пражы ў дзве або ў тры ніткі’ (арш., Бяльк.), ‘клубок нітак’ (віц., круп., Трух.). Утворана ад трысці́ць (гл.) пад уплывам лексемы прасце́нь 1 ‘мера палатна ў даўжыню’ (гл.), якое з пра- < літ. priẽ ‘каля, ля, побач з, пад’ і сцень < сцяна́ (гл.). Відаць, не можа разглядацца асобна ад прасце́нь ‘адно верацяно’, ‘верацяно, зматанае з двух верацёнаў’, што звязана з тэхналогіяй снавання на сценах хаты. Параўн. про́сцень ‘тс’, якое Трубачоў (Ремесл. терм., 101) выводзіць ад просты, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адме́раць, адме́рваць

1. ábmessen* vt; áusmessen* vt;

2. разм. (прайсці, праехаць) zurücklegen vt;

адме́раць тры кіламе́тры drei Kilométer zurücklegen;

◊

сем разо́ў адме́рай, адзі́н раз адрэ́ж Vórsicht ist bésser als Náchsicht; erst wägen, dann wágen; erst wäg’s, dann wag’s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навічо́к, ‑чка, м.

Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе‑н. Аднойчы ў дзіцячы дом прывялі навічка. Васілевіч. Вярнуліся з канікул усе вучні з далёкіх вёсак, прыйшлі навічкі. Пальчэўскі. // Чалавек, які ўпершыню пачаў займацца якой‑н. справай. Андрэй не быў навічком, якога аглушае шум станкоў. Шахавец. Тры месяцы мінула, як.. [Алесь] працуе на заводзе, але адчувае сябе па-ранейшаму навічком. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне; зак.

1. чаго. Горнучы, заграбаючы, сабраць у адно месца нейкую колькасць чаго‑н. Нагарнуць кучу попелу. □ [Назарэўскі] нагарнуў сабе пад галаву ўсялякіх лахманоў і лёг на лаве. Чорны.

2. што. Разм. Накрыць што‑н. чым‑н. Падкасаў [Кудзіш] рукаў ніжняй кашулі, нагарнуў яго на рану ў тры столкі і зверху моцна завязаў хустачкай. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)