ха́лаза

(гр. chalaza = бугарок)

аснова семязавязі, месца прымацавання яе да семяножкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

topielisko

н.

1. вір, глыбокае месца;

2. дрыгва, твань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wysypisko

н.

1. насып; земляны вал;

2. месца звалкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vide

глядзі (указанне, якое адсылае ў іншае месца тэксту)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poczesny

poczesn|y

паважаны, пачэсны;

~e miejsce — пачэснае месца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

achillesowy

achillesow|y

: pięta ~a — ахілесава пята; слабое месца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deptak, ~u

м. месца шпацыру ў горадзе; корза; брод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́сцейка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да месца (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́л, ‑у, м.

Хворае ад націрання месца. Намул на спіне каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгало́ўе, ‑я, н.

Месца на пасцелі, ложку, куды кладуцца галавой; узгалоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)