sanguine
[ˈsæŋgwɪn]
adj.
1) сангвіні́чны, жва́вы, жыцьцяра́дасны; паўнакро́ўны
a sanguine disposition — сангвіні́чны хара́ктар
2) пэ́ўны, по́ўны надзе́і, аптымісты́чны
sanguine of success — пэ́ўны ўда́чы
3) sanguine complexion — здаро́вы, румя́ны ко́лер тва́ру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wash out
а) Sl. правалі́ць экза́мэн, быць вы́кінутым са шко́лы
б) размы́ць
The road was washed out — Даро́гу размы́ла
в) папаласка́ць, вы́паласкаць
г) стра́ціць ко́лер
д) стра́ціць энэ́ргію, імпэ́т
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mahoń, ~niu
maho|ń
м. чырвонае дрэва;
meble z ~niu — мэбля з чырвонага дрэва;
ufarbować włosy na ~ń — пафарбаваць валасы ў колер чырвонага дрэва
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
trwały
trwał|y
1. трывалы, моцны;
2. устойлівы; працяглы;
~y koler — устойлівы колер;
rośliny ~e — шматгадовыя расліны;
~a ondulacja — перманентная завіўка;
na ~e — назаўсёды
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адцяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.
1. Вылучаць, накладваючы цень, робячы цямнейшым па тоне. Адцяняць контуры на малюнку. // Рабіць ярчэйшым, выразнейшымм, падкрэсліваць колер, тон чаго‑н. [Дануся] была ў белай сукенцы-тэнісцы, якая так прыгожа адцяняла смуглае, загарэлае цела. Карпюк.
2. Вылучаць, падкрэсліваць, рабіць больш прыкметным. Вольга была апранена ў нешта падобнае да чорнага жакеціка, які адцяняў яе стройную постаць. Пестрак. // перан. Падкрэсліваць, рабіць выразным, узмацняць. Дзе-нідзе на сценах захаваліся квадраты шпалераў у свежым выглядзе. Гэта яшчэ больш адцяняла запушчанасць пакоя. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
люстэ́рка, ‑а; Р мн. ‑рак; н.
1. Тое, што і люстра 1 (у 1, 2 знач.). Стаіць люстэрка аж да столі, На сценах граюць дываны. Бялевіч. Аер канчаўся, люстэрка затокі было зусім блізка. Хадкевіч. [Іра:] — Колер тваіх вачэй падобен на Балтыйскае мора: ніколі не ўловіш адцення яго колеру. А вочы — люстэрка душы. Гарбук.
2. Невялічнае люстра. У таксі, як і ў кожнай аўтамашыне, ёсць над рулём люстэрка. Брыль. Максім паставіў на скрыню чамадан, у века якога знутры было прыладжана люстэрка, і пачаў галіцца. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
grizzle
[ˈgrɪzəl]
1.
n.
1) сівава́тыя валасы́
2) сівы́ ко́лер
3) сівы́ конь або́ і́ншая жывёліна
2.
adj.
сівы́, сівава́ты, зь сівы́мі валаса́мі, сівагало́вы
3.
v.t.
рабі́ць сівы́м
4.
v.i.
сіве́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pale
I [peɪl]
1.
adj.
1) бляды́, бле́дны
2) цьмя́ны
3) слабы́; вя́лы; няя́сны, невыра́зны (пра ко́лер)
2.
v.
блядне́ць
II [peɪl]
n.
1) кол кала́ m. (у пло́це)
2) мяжа́ f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sallow
I [ˈsæloʊ]
1.
adj.
бле́дны, бляды́; жаўтава́ты; хвараві́ты
a sallow complexion — бле́дны ко́лер тва́ру
2.
v.
рабі́ць (-ца) бле́дным, жаўтава́тым; блядне́ць, бяле́ць
II [ˈsæloʊ]
n.
вярба́, лаза́ f.; галі́нка вярбы́, лазы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Па́лка ’частка тонкага ствала або галіны, ачышчаная ад парасткаў’. Рус., укр. па́лка, ст.-рус. палъка, польск. pałka ’тс’. Пэўнай этымалогіі няма. Корш (у Праабражэнскага, 2, 9) мяркуе аб запазычанні са ст.-в.-ням. pfâl ’кол’ < лац. pālus ’тс’. Фасмер (3, 193) адхіляе гэту думку з-за розніцы ў значэнні, прыводзіць супастаўленне Младэнава (409) са ст.-в.-ням. spaltan ’расколваць’, ст.-інд. sphátaýati ’ён расколвае’, phálakam ’дошка’, phálati ’лопацца, трэскацца’. Іншыя версіі аб роднаснасці з паліць (Махэк, 429), таму што палкам надавалі цёмны колер з дапамогай агню ці таму што яны выкарыстоўваліся як паліва (Праабражэнскі, 2, 9 і наст.), і з палец (Брукнер, 391) менш верагодныя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)