бе́лы, -ая, -ае.

1. Які мае колер снегу, малака, крэйды.

Б. конь.

Белая бяроза.

2. Светлы, ясны.

Белыя ночы.

3. Варожы савецкай уладзе, контррэвалюцыйны.

Белая армія.

Разгром белых (наз.).

4. Які мае светлы колер скуры (пра ра́су¹).

○

Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.

Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.

◊

Сярод белага дня (разм.) — удзень, днём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязво́блачны, ‑ая, ‑ае.

1. Ясны, без воблакаў. Бязвоблачнае неба. Бязвоблачны дзень.

2. перан. Нічым не засмучаны; светлы, шчаслівы. Бязвоблачнае каханне. □ [Пятру] здавалася, кончыліся ўсе непрыемнасці, надышоў час бязвоблачнага шчасця. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

distinct

[dɪˈstɪŋkt]

adj.

1) выра́зны, я́сны

2) асо́бны, паасо́бны

3) адро́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

übersichtlich

a

1) нагля́дны, наво́чны, я́сны

2) агля́дны (пра мясцовасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

express​2 [ɪkˈspres] adj.

1. тэрміно́вы; ху́ткасны;

an express bus ху́ткасны аўто́бус

2. fml я́сны, выра́зны;

express instructions я́сныя/дакла́дныя інстру́кцыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lucid

[ˈlu:sɪd]

adj.

1) зразуме́лы, я́сны; лёгкі для зразуме́ньня

a lucid explanation — зразуме́лае тлумачэ́ньне

2) сьве́тлы, я́сны, бліску́чы

3) нарма́льны, разу́мны

4) празры́сты

a lucid stream — празры́сты струме́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

explicit

[ɪkˈsplɪsɪt]

adj.

1) я́сны, выра́зны, дакла́дны (інфарма́цыя)

2) шчы́ры, адкры́ты (чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэлье́фны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выступае над паверхняй, выпуклы. На каменных плітах высечаны рэльефныя фігуры людзей — партрэты пахаваных. В. Вольскі. Горад ляжаў унізе, быццам на рэльефнай карце. Мележ.

2. перан. Выразны, ясны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бард, ‑а, М ‑дзе, м.

Спявак-паэт старажытных кельцкіх плямёнаў; у вобразным ужыванні — наогул паэт, пясняр. Узышоў зноў ясны месяц На лады ўсе перапеты У вершах даўніх і сучасных Бардаў, песняроў, паэтаў. Танк.

[Кельц. bard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязра́дасны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены радасці; невясёлы. Мы цешымся, калі набліжаемся да такой мяжы, што пакідае за сабою бязрадасны, цяжкі і пакутлівы кавалак жыцця, і пераходзім у другі яго круг — ясны, прываблівы, жаданы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)