шамаце́ць, -мачу́, -маці́ш, -маці́ць; -маці́м; -маціце́, -маця́ць; -маці́; незак.

Шапацець, шумець; утвараць лёгкі шум, шорах, кратаючы што-н.

Шамацела, ападаючы, лісце.

Не шамаці паперай.

|| наз. шамаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шумлі́вы¹, -ая, -ае.

1. Схільны шумець, утвараць шум¹ (у 1 знач.).

Шумлівыя дзеці.

2. Які суправаджаецца шумам, ажыўленнем, напоўнены шумам¹.

Шумлівая гульня.

Шумлівая вуліца.

|| наз. шумлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

szum, ~u

м. шум; гоман;

narobić ~u — узняць шум; нарабіць шуму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

furkot, ~u

м. шум; фуркатанне; лопат, лапатанне;

furkot skrzydeł — шум крылаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыці́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў падаваць гукі, ствараць шум; сцішаны; прыглушаны.

Прыціхлая вячэрняя вёска.

Прыціхлая гаворка.

2. Які перастаў рухацца, заціх, паслабеў у сіле свайго праяўлення.

Прыціхлыя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шелохну́ть сов.

1. (слегка шевельнуть) зварухну́ць, шавяльну́ць;

2. (произвести шум) ша́снуць, зашамаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

hullabaloo [ˌhʌləbəˈlu:] n. крык, гам, шум, гвалт;

What a hullabaloo! Які гвалт!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уці́хнуць, -ну, -неш, -не; уці́х, -хла; -ні́; зак.

Тое, што і заціхнуць.

Шум уціх.

Уціхла навальніца.

Боль уціх.

Дзіця плакала доўга, а потым змаглося і ўціхла.

|| незак. уціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

hubbub [ˈhʌbʌb] n. шум, гам, гвалт, гул;

the hubbub of voices гул галасо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

incessant [ɪnˈsesnt] adj. бесперапы́нны, безупы́нны (пра шум, дождж, балбатню);

incessant rain бяско́нцы дождж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)