Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыблу́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які прыстаў да чужога статка, двара, хаты і пад. Прыблудная асечка. Прыблудны сабака.// Які далучыўся да якой‑н. групы, прыстаў да якога‑н. месца (пра чалавека). [Цымбалюк:] Ты тут чужы, прыблудны!Маўзон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Абл. Станавіцца таўсцейшым, больш тоўстым. Дрэвы ўсе раслі, таўшчалі, А закіданы дубок .. Змізарнелы і адметны, Для другіх дубоў чужы, З ім быў кожны непрыветны, Як той камень на мяжы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсябя́цінажразм
1. (самавольны ўчынак) Éigenmächtigkeit f -;
2.разм (уласныя словы, што ўстаўлены ў чужы тэкст) éigene Zútat
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
На́шына ’мясцовае асяроддзе’ (Ян.), параўн. рус.на́шина́ ’наша частка’, в.-луж.našina ’наша маёмасць’. Ад наш, параўн. чужына ’чужы, незнаёмы край, людзі’ і пад. (гл. ESSJ SG, 2, 440), серб.-харв.својѝна ’ўласнасць, маёмасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разяўля́цьнесов., разг. раскрыва́ть, разева́ть; см. разя́віць;
◊ на чужы́ карава́й рот не разяўля́й — посл. на чужо́й карава́й рот не разева́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
2. які́ дзейнічае на кары́сць і́ншых; які́ пакутуе за і́ншых;
vicarious punishment пакара́нне за чужу́ю віну́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ксенафо́бія
(ад гр. ksenos = чужы + phobos = страх)
1) мед. пеадчэпны страх перад незнаёмымі асобамі;
2) нецярпімасць да ўсяго чужога, незнаёмага, замежнага.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
extraneous
[ɪkˈstreɪniəs]
adj.
чужы́; які́ прыйшо́ў зво́нку; пабо́чны, во́нкавы
extraneous remark — пабо́чная заўва́га, яка́я не нале́жыць да тэ́мы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
На́валач ’зброд’ (БРС), ’дрэнны, шкодны чужы чалавек’ (Сцяшк.), ’чужыя людзі, перасяленцы’ (стаўбц., З нар. сл.). Укр.на́волоч ’зброд’. Хутчэй за ўсё шляхам адваротнай дэрывацыі ад навалачы́цца ’напрыходзіць, назбірацца’, што ў сваю чаргу ад валачы́цца ’цягацца’.