адлучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак.

1. Пакінуць якое-н. месца на нейкі час; часова выйсці.

А. на мінутку з дому.

2. Аддзяліцца, адысці ад каго-, чаго-н.

А. ад калоны людзей.

|| незак. адлуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. адлу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Самавольная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

suspend

[səˈspend]

v.

1) падве́шваць

The lamp was suspended from the ceiling — Ля́мпа была́ падве́шаная да сто́лі

2) спыня́ць, прыпыня́ць

to suspend work — прыпыні́ць пра́цу

3) прыпыня́ць часо́ва, адклада́ць

The court suspended judgment until next Monday — Суд адкла́ў прысу́д да насту́пнага панядзе́лка

4) часо́ва звальня́ць (з паса́ды); часо́ва выключа́ць

5) стры́мваць

to suspend payment — стрыма́ць спла́ту (даўго́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zitweilig

1.

a часо́вы

2.

adv часо́ва, на пэўны час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

temporär

1.

a часо́вы

2.

adv часо́ва, на (пэўны) час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

logeren

[-'ʒi:-]

vi (часо́ва) жыць, пражыва́ць (у гатэлі і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГІПАБІЯСФЕ́РА

(ад гіпа... + біясфера),

слой літасферы глыб. 5—6 км, у які жывыя арганізмы трапляюць выпадкова, існуюць часова, але не могуць нармальна жыць і размнажацца (ніжні аналаг парабіясферы).

т. 5, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пабрыдчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Стаць менш прыгожым. Дзяўчына пабрыдчэла. □ Вясёлая была [маці], любіла ўзяць ад жыцця, а цяпер — пацяжэла, парыхлела, пабрыдчэла часова, аднак не аддасць свайго новага жыцця за мінулыя радасці. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматакарпо́н

(н.-лац. dermatocarpon)

ліставаты сумчаты лішайнік сям. верукарыевых, які трапляецца на сухіх і часова залітых вадой камянях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

закватарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Стаць на кватэру; пасяліцца. Спярша Кірыла Арлоўскі закватараваў у свайго брата Паўла. Паслядовіч. Круглоў часова закватараваў у Міхася Стралкова, з якім яны працавалі ў адным аддзеле рэдакцыі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ортскамендату́ра

(ням. Ortskommandantur)

нямецка-фашысцкі мясцовы орган ваеннага кіравання на часова акупіраванай тэрыторыі ў час 2-й сусветнай вайны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)