Verbum

гарачкапаніжа́льны, -ая, -ае.

Які зніжае павышаную тэмпературу цела.

Г. сродак.

Хвораму далі гарачкапаніжальнае (наз.).

вівісе́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Разрэз цела жывых жывёл з навуковай мэтай.

плашчані́ца, -ы, ж.

Пакрывала ў выглядзе кавалка палатна з адбіткам цела Хрыста ў труне.

нуды́зм, -у, м.

Грамадскі рух, які вызнае культ аголенага цела.

|| прым. нуды́сцкі, -ая, -ае.

прах, -у, м. (высок.).

Астанкі цела чалавека пасля смерці.

◊

Пайсці прахам (разм.) — загінуць, знішчыцца.

разамле́лы, -ая, -ае (разм.).

Вялы, расслаблены.

Разамлелае ад спёкі цела.

|| наз. разамле́ласць, -і, ж.

дагала́, прысл.

1. Да голага цела.

Распрануцца д.

2. Не пакідаючы валасоў.

Абстрыгся д.

спруцяне́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Скарчанелы, змёрзлы.

С. быльнік.

2. Акалелы, мёртвы.

Спруцянелае цела.

сяда́лішча, -а, н.

Частка чалавечага цела, на якую садзяцца; ягадзіцы.

|| прым. сяда́лішчны, -ая, -ае.

ту́лава, -а, мн. -ы, -аў, н.

Цела чалавека або жывёлы без галавы і канечнасцей.