Verbum

дры́жыкі, -аў.

Частае сутаргавае ўздрыгванне цела (ад холаду, хваравітага стану і пад.).

Д. бяруць.

У дрыжыкі кідае.

труп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мёртвае цела чалавека або жывёлы.

|| прым. тру́пны, -ая, -ае.

Т. яд.

грыбні́ца¹, -ы, ж.

1. Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей.

2. Цяпліца для вырошчвання грыбоў.

вы́пат, -у, М -паце, м. (спец.).

Збіранне вадкасці з крывяносных сасудаў у якой-н. поласці цела пры запаленні.

піруэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

У танцы: поўны паварот усяго цела на наску адной нагі.

праме́жнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Частка цела паміж заднім праходам і палавымі органамі.

|| прым. праме́жнасны, -ая, -ае.

рэ́чыва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Від матэрыі; тое, з чаго складаецца фізічнае цела.

Арганічныя рэчывы.

Выбуховыя рэчывы.

смугля́вы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: злёгку смуглы; смуглаваты.

Смуглявыя рукі.

С. хлапец.

|| наз. смугля́васць, -і, ж.

членістано́гія, -іх, адз. -ае, -ага, н.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).