swoop

[swu:p]

1.

v.i.

1) накіда́цца, налята́ць, рапто́ўна напада́ць (зьве́рху)

2) хапа́ць

2.

n.

імкне́ньне ўні́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лёт (род. лёту) м. лёт;

л. пчол — лёт пчёл;

◊ з лёту — с разбе́га;

на ляту́ — на лету́;

лаві́ць (хапа́ць) на ляту́ — лови́ть (хвата́ть) на лету́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бракава́ць

(польск. brakować, ад ням. Brack = брак)

1) прызнаваць што-н. непрыгодным, недабраякасным (напр. б. тавар);

2) быць у недастатковай колькасці, не хапаць (напр. б. ведаў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

zúreichen

1.

vt падава́ць, праця́гваць

2.vi быць дастатко́вым, хапа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Недахва́т ’недастача’, недохва́т ’нястача, беднасць; недахоп, брак’ (ТС), недахва́тка ’тс’ (Растарг.), недахва́тнасць ’недахоп’ (Мат. Маг.). З неда- і хвата́ць ’хапаць; быць дастатковым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grab

[græb]

-bbed, -bbing

1.

v.t.

1) хапа́ць

2) захапля́ць; прысво́йваць

3) хапа́ць; арышто́ўваць

2.

n.

1) хапа́ньне n.

2) захо́п -у m., прысвае́ньне n.

3) Mech. захва́т -а m., аўтаматы́чны чарпа́к, экскава́тар -а m

4) захо́пнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

капта́ж

(фр. captage, ад лац. captare = хапаць, лавіць)

заключэнне ў трубу, калодзеж або іншае збудаванне падземнай крыніцы вадкасці або газу з мэтай іх найбольш поўнага выкарыстання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Недахоп ’памылка, хіба; патрэба ў чым-небудзь’ (ТСБМ), недохо́п ’нястача’ (ТС). З неда- ’недастаткова’ і хапа́ць ’быць у патрэбнай колькасці’ і інш., параўн. недахва́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Паха́пач, драг. поха́пач ’чапяла’ (Сл. Брэс.). Да па‑ і хапа́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ач, які з прасл. ‑ak‑jь, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хап, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. хапаць — хапнуць і хапануць, хапянуць. І Ягорка Ажывіўся, Хап цукерку З рук ды ў рот! Дзеружынскі. Хлапчук разявіў рот ад захаплення: — Вось гэта хараство! Вось гэта пекната! Не кветка — любата! І, не раздумваючы, — хап яе ў жменю... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)