прахало́дны, ‑ая, ‑ае.
Умерана халодны, асвяжальны. І вецер б’е ў твар — прахалодны, чысты і духмяны, як віно. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
flinty [ˈflɪnti] adj.
1. крамяні́сты; крэ́мніевы, крамянёвы
2. хало́дны, суро́вы;
a flinty look/stare суро́вы по́зірк
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
clammy [ˈklæmi] adj. вільго́тны, мо́кры; хало́дны і лі́пкі/слі́зкі наво́бмацак;
clammy hands хало́дныя і лі́пкія ру́кі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
glacial
[ˈgleɪʃəl]
adj.
1) ледавіко́вы
2) ледзяны́, абледзяне́лы; лядо́вы (пла́ваньне)
3) ве́льмі хало́дны, хало́дны як лёд, ледзяны́
4) ве́льмі паво́льны
5) Chem. крышталізава́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бязду́шны
1. (пазбаўлены чуласці, сардэчнасці) hérzlos, hártherzig;
2. (халодны, сухі) kalt, hart, gefühllos, trócken
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
по́ўнач¹, -ы, ж.
1. Адзін з чатырох напрамкаў свету, супрацьлеглы поўдню, у бок якога накіравана намагнічаная стрэлка компаса.
З поўначы дзьмуў халодны вецер.
2. Мясцовасць, што ляжыць у гэтым напрамку.
На поўначы Беларусі.
3. Мясцовасць з халодным, суровым кліматам.
Расліннасць поўначы.
|| прым. паўно́чны, -ая, -ае.
Паўночнае ззянне (палярнае).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ёдкі, ‑ая, ‑ае.
Абл. Халодны і вільготны; золкі. Вецер дзьмуў едкі, вадзяністы. Чыгрынаў. Ноч была месячная і ёдкая. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
násskalt
a сыры́ i хало́дны; зо́лкі, сыры́ (пра надвор’е)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lodowaty
ледзяны;
lodowaty ton перан. ледзяны (халодны) тон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Сі́вер ‘халодны паўночны пранізлівы вецер’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Др.-Падб., Байк. і Некр., Сцяшк.; віц., Нар. словатв., Сержп., Ян.), сі́верка ‘намаразь’ (Ян.), ‘халодны вецер’ (Пятк. 2), сі́верны ‘халодны, сцюдзёны’ (ТСБМ, мін., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), сі́вярнік ‘вецер з поўначы’ (Сцяшк. Сл.), сі́вераць ‘рабіцца шурпатым, асмуглым, грубець ад ветру, холаду (звычайна пра скуру на твары, руках і пад.)’ (ТСБМ), сівярэ́ць ‘халадаць’ (Сцяшк. Сл.). Укр. сі́вер ‘холад; халодны пранізлівы вецер’, рус. арх. си́вер ‘паўночны вецер’. Тлумачыцца з север (сѣверу), дзе и з ѣ (Фасмер, 3, 616), аб умовах гэтага пераходу гл. Карскі, 1, 216. Параўн. се́вер (siévir) ‘сухі сцюдзёны вецер’ (Варл.), семантычна больш ранняя форма, гл. ЭССЯ, 8, 192.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)