Майстра́т ’магістрат’ майстратовы ’магістраты’ (Нас.), суч. бел.магістра́т ’гарадское ўпраўленне ў некаторых зах.-еўрап. краінах’, ’будынак, дзе яно размяшчаецца’; ’выбарнае ўпраўленне ў гарадах Расіі, якое ведала судовымі і падатковымі справамі’. Ст.-бел.маистратъ, маистратусъ, магистратъ ’улада, магістрат’ запазычана са ст.-польск.magistrat, якое з лац.magistratus (Булыка, Запазыч., 194).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Behörde
f -, -n
1) ула́да, о́рган ула́ды
2) устано́ва, ве́дамства
die óberste ~ — найвышэ́йшая інста́нцыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
нача́льстван
1.зборн (начальнікі) die Vórgesetzten; Óbrigkeit f -, -n;
2. (улада) Léitung f -; Beféhlsgewalt f -;
служы́ць падчыі́м-ннача́льствамj-m unterstéllt [úntergeordnet] sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
throne
[Өroʊn]
n.
1) трон, прасто́л, паса́д -у m.
2) ула́да караля́, карале́вы
3) валада́р -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
геакра́тыя
(ад геа- + гр. kratos = сіла, моц)
улада прыроды (Зямлі) над чалавецтвам; філасофская канцэпцыя фаталістаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
berło
н.
1. скіпетр, жазло;
2.перан.улада;
sięgać po berło — імкнуцца да ўлады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Máchtbefugnis
f -, -se ула́да, правамо́цтва
mit ~sen áusstatten — надзялі́ць ула́дай [правамо́цтвамі]
die ~se löschen — паўнамо́цтвы канча́юцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Іера́рх ’назва епіскапа’, іера́рхія ’парадак падпарадкавання ніжэйшых званняў вышэйшым па строга вызначаных ступенях’. Крыніца: грэч.ἱεράρχης (ἱερός ’свяшчэнны’ + ἀρχή ’улада’), адкуль суфіксальнае ўтварэнне ἱεραρχία. Шанскі, 2, I, 16. Ст.-бел.иерархъ, иерархия з 1601 г. (Булыка, Лекс. запазыч., 183) са ст.-рус. Няма падстаў лічыць паўторна запазычаным з рус. у XX ст. (як Крукоўскі, Уплыў, 77).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абла́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.
1.Улада, уплыў. Свежы сустрэчны вецер асвяжыў мяне, на нейкую хвіліну адагнаў сон, які браў мяне ў сваю абладу.С. Александровіч.
2. Уладанне, прыналежнасць, здабытак. У сяле ўсялякія чуткі, усякая гутарка, што вядзецца патайна, без усякіх сведак, скора робіцца агульнай абладай.Колас.
3. Аправа (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
papacy
[ˈpeɪpəsi]
n., pl. -cies
1) па́пства
а) паса́да, ула́да па́пы
б) пэры́яд ула́ды па́пы
2) усе́ па́пы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)