вышэ́й,

1. Выш. ст. да прысл. высока. Сонца ўзнялося вышэй і грэла неміласэрна. Чарнышэвіч.

2. прысл. У папярэднім тэксце.

3. прыназ. з Р. Больш за які‑н. узровень. Тэмпература вышэй нуля. // Уверх ад якога‑н. месца. Рана крывавілася на бядры на вяршок вышэй калена. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mortality [mɔ:ˈtæləti] n. смяро́тнасць; сме́ртнасць;

Mortality from cancer is increasing. Смяротнасць ад раку павялічваецца;

the mortality rate/rate of mortality узро́вень смяро́тнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цывіліза́цыя, ‑і, ж.

1. Узровень грамадскага развіцця матэрыяльнай і духоўнай культуры, дасягнуты якой‑н. грамадскай фармацыяй. Антычная цывілізацыя. Сучасная цывілізацыя. □ [Касовіч] хацеў адшукаць вытокі элінскай цывілізацыі. «Маладосць».

2. Культура, прагрэс, асвета. Кожны чацвёрты жыхар .. [Беларусі] заплаціў сваім жыццём за нашу перамогу [у Вялікай Айчыннай вайне], за выратаванне цывілізацыі. Бугаёў.

3. Спец. Ступень грамадскага развіцця, наступная пасля варварства.

[Ад лац. civilis — грамадзянскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак.

1. што. Зрабіць больш высокім (у 2, 3 і 6 знач.).

П. узровень вады.

П. тэмпературу.

П. прадукцыйнасць працы.

П. цэны.

2. што. Узмацніць, палепшыць, удасканаліць.

П. якасць прадукцыі.

П. культурны ўзровень.

3. каго (што) і у чым, па чым. Прызначыць на больш высокую пасаду.

П. па службе.

◊

Павысіць голас — пачаць гаварыць гучней, з раздражненнем.

|| незак. павыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. павышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацані́ць, ацаню́, ацэ́ніш, ацэ́ніць; ацэ́нены; зак.

1. каго-што. Вызначыць цану каго-, чаго-н.

А. каня.

А. хату.

2. што. Устанавіць узровень, ступень падрыхтаванасці.

А. веды школьнікаў.

3. перан., каго-што. Выказаць думку, меркаванне аб значэнні або каштоўнасці каго-, чаго-н.

Правільна а. учынак палявода.

|| незак. ацэ́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.; прым. ацэ́начны, -ая, -ае (паводле 1 знач.).

Ацэначная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Niveau

[ni'vo:]

n -s, -s

1) узро́вень, гарызо́нт, пло́скасць

2) тэх. ватэрпа́с, грунтва́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pitch​1 [pɪtʃ] n.

1. вышыня́ (голасу, гуку, тону)

2. узро́вень; ступе́нь

3. BrE, sport пляцо́ўка a football/cricket/hockey pitch футбо́льная/крыке́тная/хаке́йная пляцо́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БЕРАГАВА́Я ЛІ́НІЯ,

лінія перасячэння паверхні мора або возера з паверхняй сушы. З’яўляецца мяжой дадзенага вадаёма. Умоўнае паняцце: узровень вады многіх вадаёмаў непастаянны, рэальная Б.л. няспынна змяняецца, таму за паказчык берагавой лініі прымаюць сярэдняе шматгадовае становішча ўзроўню вадаёма.

т. 3, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Höhenlage

f - узро́вень, вышыня́

in éiner ~ von húndert Métern — на вышыні́ ста ме́траў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ДАБРАБЫ́Т,

забеспячэнне насельніцтва матэрыяльнымі і духоўнымі дабротамі, г. зн. прадметамі, паслугамі і ўмовамі, якія задавальняюць пэўныя чалавечыя патрэбнасці. Залежыць ад узроўню развіцця прадукцыйных сіл і характару пануючых у грамадстве вытв. адносін. Дабрабыт выяўляецца сістэмай паказчыкаў, што характарызуюць узровень жыцця.

т. 5, с. 557

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)