Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
забро́снець, ‑ее; зак.
Пакрыцца, зацягнуцца бросняй, цвіллю. [Над рэчкай] стаяў туман, а нізкі масток быў хісткі і насціл на ім заброснеў.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́валач, -ы, ж. (разм.).
1. Хмары, туман, смуга.
Не паспела распагодзіцца, і зноў пайшла н.
2. Той, хто прыйшоў, з’явіўся аднекуль; не тутэйшы (груб.).
Н. з усяго свету.
3.зб. Зброд, варожыя людзі (пагард.).
Фашысцкая н.
4.перан. Тое, што і напасць.
Што ж гэта за н. такая!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павідне́ць, ‑ее; зак.
1.безас. Стаць відней, пасвятлець. Калі больш павіднела і туман парадзеў, стаў відаць супроцьлеглы бераг.Шамякін.Як быццам трохі павіднела — дрэвы ўжо так шчыльна не абступалі хлопца, некранута-чысты снег, здавалася, свяціўся сам па сабе.Шахавец.
2. Стаць відным, бачным. Павіднела ля лесу поле, за ракой парадзеў туман.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
небуля́рны
(ад лац. nebula = туман)
які адносіцца да туманнасці;
н-ая гіпотэза — гіпотэза, якая тлумачыць паходжанне планетнай сістэмы яе ўтварэннем з туманнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
до́світны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да досвітку, бывае досвіткам. Досвітны туман. □ У Пуціўлі на сцяне галосіць Яраслаўна досвітнай парой.Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самазма́нства, ‑а, н.
Зман самога сябе; унушэнне сабе таго, чаго сапраўды не існуе. [Лабановіч] сам наводзіў на сябе прыемны туман самазманства.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)