wétterfest

a

1) загартава́ны, трыва́лы

2) с.-г. усто́йлівы, трыва́лы (перад атмасфернымі ўплывамі)

ein ~es Haus — мо́цнае збудава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скалі́сты, ‑ая, ‑ае.

З мноствам скал; падобны на скалы. Горы цягнуліся далёка-далёка, як хапала вока. Голыя, скалістыя, пахмурыя. Шыцік. На скалістых выступах стракацелі рознакаляровыя хусткі, кашулі, плацці. Савіцкі. // Трывалы, як скала. Золата ў нетрах залегла скалістых. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ánhaltend

a праця́глы; трыва́лы

~er Béifall — праця́глыя апладысме́нты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трыва́ласць ж.

1. про́чность, надёжность;

2. сто́йкость; про́чность;

3. выно́сливость, сто́йкость; терпели́вость;

4. разг. пита́тельность, сы́тность;

1-4 см. трыва́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stándhaft

a непахі́сны, трыва́лы

ein ~es Herz — адда́нае [ве́рнае] слю́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tenable [ˈtenəbl]adj. трыва́лы, надзе́йны (пра пазіцыю);

The post is tenable for three years. Гэтую пасаду можна займаць тры гады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грунто́ўны

(польск. gruntowny)

1) трывалы, глыбокі (напр. г-ыя веды);

2) які характарызуецца сур’ёзнасцю, глыбінёй, падрабязнасцю, абгрунтаваны (напр. г. артыкул).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фундамента́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Трывалы, моцны, вялікі. Фундаментальнае збудаванне. // перан. Грунтоўны, глыбокі па зместу. Фундаментальны твор. □ «Гісторыя беларускай савецкай літаратуры» .. задумана як фундаментальная абагульняючая праца. «Полымя».

2. Асноўны, галоўны. Фундаментальная бібліятэка.

•••

Фундаментальныя даследаванні — тэарэтычныя працы, якія вывучаюць глыбінныя заканамернасці развіцця прыроды, грамадства і мыслення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

háltbar

a трыва́лы, но́скі, дыхто́ўны, усто́йлівы

~ máchen — надава́ць трыва́ласць, кансервава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выно́сны ’прамы, высокі (аб дзераве)’ (БРС, Клім.), выно́сісты, выно́слівы ’высокі, тонкі’ (Мат. Гом.). Рус. выносно́й ’моцны, трывалы; ураджайны (год)’, чэш. vznešený ’ўзняты, знатны’, дыял. výnosný ’багаты, радавіты’. Утварэнне ад выносіць з суф. ‑н‑; параўн. таксама ўкр. вино́ситися ’падымацца, узнімацца, узносіцца’ (Гл. Махэк₂, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)