фа́лінь

(гал. vanglijn)

трос, якім шлюпка прывязваецца да прыстані або да борта судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шварто́ў

(гал. zwaartouw)

мар. трос або ланцуг для прывязвання судна да прычальных прыстасаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кнехт, ‑а, М ‑хце, м.

Парная тумба на палубе судна або на прыстані для замацавання канатаў, тросаў. Прывязаны да масіўнага чыгуннага кнехта тоўсты сталёвы трос, які цягнуўся да суднаў, увесь аж звінеў ад напружання. Краўчанка.

[Гал. knecht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. расцягваць — расцягнуць (у 1, 2 знач.).

2. Р мн. ‑жак. Стальны трос або дрот, які захоўвае што‑н. у пэўным становішчы. Узяць на расцяжкі. Умацаваць расцяжкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штаг

(гал. stag)

мар. канат, трос, які ўтрымлівае ад падзення мачту, стэньгу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ściągacz

м.

1. тэх. трос;

2. пульсэтка (на рукавах і ніжняй частцы світэра)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пе́рлінь

(гал. paardelijn, ад paard = конь + lijn = канат)

карабельны пяньковы трос таўшчынёю 10—15 см.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шке́нцель

(гал. schenkel)

кароткі стальны або пяньковы карабельны трос з блокам ці кольцам на канцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Seil

n -(e)s, -e лі́на, кана́т; трос

◊ am gléichen ~ zíеhen* — дзе́йнічаць супо́льна [суме́сна, ра́зам], быць заадно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

го́рдзень

(гал. gording)

трос з круком на канцы для падымання грузаў або нацягвання парусоў на судне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)