Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
скры́ты, -ая, -ае.
1. Нябачны, замаскіраваны, тайны.
Скрытыя дзеянні.
Скрытыя замыслы праціўніка.
2. Без характэрных знешніх прыкмет.
Скрытае цячэнне хваробы.
Скрытая ўсмешка.
3. Які ўласцівы каму-, чаму-н., але яшчэ не праявіўся, знешне не прыкметны.
Скрытыя магчымасці тэхнікі.
|| наз.скры́тасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вы́казка ’адкрыццё тайны’ (Нас.); ’выдача, данос’ (Касп.). Рус.вы́казка ’тс’. Да выказаць пры дапамозе суф. ‑ка або памяншальнае ад *выказ; параўн. рус.вы́каз, укр.ви́каз ’данос, выяўленне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тае́мны ’тайны, скрыты, невядомы; непрыкметны; загадкавы’ (Нас., ТСБМ, Ласт., Стан.), таёмный ’тс’ (Бяльк.), ст.-бел.таемный ’тс’ (КГС), таёмный ’тс’ (XV ст., Карскі 2-3, 233). Укр.тає́мний ’таемны’, польск.tajemny ’таемны, сакрэтны; невядомы’, чэш.tajemný ’тс’, славац.tajomný ’таемны, сакрэтны’. Паводле Карскага (Труды, 314), з польск.tajemny ’тс’, якое Атрэмбскі (SOc, 19, 455–456) лічыў вынікам кантамінацыі старога дзеепрыметніка *tajemъ (гл. таім) і прыметніка *tajьnъ (гл. тайны) і агульнай заходнеславянскай інавацыяй. Гл. таксама Басай-Сяткоўскі, Słownik, 388.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
філёр
(фр. fileur, ад filer = выследжваць)
тайны паліцэйскі агент, сышчык, шпік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
concealed
[kənˈsi:ld]
adj.
1) схава́ны, прыхава́ны
2) уто́ены, зато́ены
3) та́йны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)