селяні́н, ‑а;
Жыхар сельскай мясцовасці, асноўным заняткам якога з’яўляецца апрацоўка зямлі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селяні́н, ‑а;
Жыхар сельскай мясцовасці, асноўным заняткам якога з’яўляецца апрацоўка зямлі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Hófleute
1) прыдво́рныя
2)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дэхка́не, ‑ан;
[Ад цюрк. dihqan — вясковы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селяні́н, -а,
Жыхар вёскі, які заняты апрацоўкай зямлі, вырошчваннем сельскагаспадарчых культур і развядзеннем сельскагаспадарчай жывёлы як сваёй асноўнай работай.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паадбудо́ўвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца;
Адбудавацца — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касіне́ры, ‑аў;
Польскія
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Дзякальнікі (
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Новікі (
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Аднаасобнікі (
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Слабодзічы (
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)