прия́тель

1. ся́бар, -бра м., пры́яцель, -ля м.;

2. (обращение) разг. дру́жа; (любезный) дарагі́, ласка́вы, шано́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Матлёт ’назва танца’ (светлаг., Мат. Гом.). З польск. matelot (жвавы матроскі танец, які нагадвае працу матросаў на караблі’ < франц. matelote ’тс’ < с.-гал. mattenoot ’прыяцель, сябар’ (SWO, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

so-called [ˌsəʊˈkɔ:ld] adj. так зва́ны;

Where is your so-called friend now? Дзе ваш так званы сябар цяпер?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурш м гіст (сябар студэнцкай карпарацыі ў Нямеччыне) Bursch m -en, -en, Búrsche m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

towarzysz

м. таварыш; сябар;

towarzysz broni — саратнік, таварыш па зброі;

towarzysz podróży — спадарожнік;

towarzysz niedoli — сябар па няшчасці;

towarzysz zabaw — партнёр па гульнях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

«ВЯСЁЛКА»,

штомесячны дзіцячы літаратурна-мастацкі часопіс. Выдаецца з крас. 1957 у Мінску на бел. мове. Друкуе апавяданні, вершы, казкі бел. пісьменнікаў, пераклады, загадкі, рэбусы, галаваломкі, песні бел. кампазітараў для дзяцей. Мае рубрыкі: «Наша спадчына», «Урок цікавых сустрэч», «Мой сябар» і інш.

т. 4, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

друг​I сущ.

1. ся́бар, -бра м., друг, род. дру́га м., мн. сябры́, -ро́ў;

2. (сторонник) пры́яцель, -ля м.;

◊

друзья́ познаю́тся в беде́ зычлі́вага прыя́целя ў няшча́сці пазнаю́ць;

друг до́ма ся́бар (друг) до́ма;

будь другом будзь ся́брам (дру́гам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pal​1 [pæl] n. infml

1. ся́бар;

We’ve been pals for ages. Мы даўно сябруем;

an old pal of mine мой да́ўні ся́бар

2. хло́пец, пры́яцель (зварот да каго-н., часта непрыязны);

Now look here, pal, you’re asking for trouble. Паслухай, прыяцель, ты напрошваешся на непрыемнасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сабутэ́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто разам з кім‑н. п’е, п’янствуе. Са свайго пакоя выглянула Аля. Але як толькі ўбачыла гаспадара з сабутэльнікам, у той жа момант дзверы яе пакоя зачыніліся. Кавалёў. Наперадзе ішоў Кастусь Канцавы — былы сябар і сабутэльнік Сашкі, нёс вялізны драўляны крыж. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mine​1 [maɪn] pron. мой, мая́, маё, мае́;

a friend of mine мой ся́бар;

This book is mine. Гэта кніжка мая.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)